Η μυστηριώδης φυλή των Dzopas

Για περισσότερα από 40 χρόνια, μυστήριο καλύπτει την επονομαζόμενη φυλή Dzopas, που εντοπίζεται κάπου στα σύνορα μεταξύ Κίνας και Θιβέτ. Εξωγήινοι που ζουν πλάι μας ή απλά μια πολύ διαφορετική από εμάς φυλή;
Οι Dzopas βρέθηκαν να κατέχουν τον παραπάνω δίσκο από μια συλλογή 716 δίσκων. Οι δίσκοι αυτοί ονομάζονται τα εξωγήινα πιάτα με τα Ελληνικά γράμματα. Η χρονολογία κατασκευής του δίσκου είναι χιλιάδες χρόνια προ Χριστού.
Το υλικό με το οποίο είναι κατασκευασμένος ο δίσκος είναι άγνωστο. Δεν υπάρχει τέτοιο υλικό στη γη. Είναι πιο σκληρό κι από το διαμάντι.

Η φυλή των Dzopas του Θιβέτ μιλάει για τον πλανήτη «Ε» και περιγράφουν τον Σείριο, ενώ λένε για τον λαό του Ηλίου τους Έλληνες.
Ο δίσκος των Dzopas κάθε μισή ώρα χάνει βάρος το οποίο ανακτεί την άλλη μισή ώρα, και από το εσωτερικό του εκπέμπει παράξενους ήχους. Ο αρχηγός των Dzopas είπε στους επιστήμονες που μελετούν το δίσκο ότι το 25.000 π.Χ. περίπου, οι κάτοικοι του πλανήτη «Ε», οι Έλληνες , κατέκτησαν τη γη που είχε βαρύτητα διπλάσια από αυτή του δικού τους πλανήτη. Στο δίσκο διακρίνεται ένας εξωγήινος ένας κάστορας και ένα σαυροειδές
Στα βουνά Bayankara - Ula στα σύνορα Κίνας και Θιβέτ, μια ομάδα αρχαιολόγων διερευνά εξονυχιστικά ένα δίκτυο πολύπλοκων σπηλιών που συνδέονται μεταξύ τους με στοές όταν βρίσκεται μπροστά σε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Μέσα στις σπηλιές βρίσκουν μια ατέλειωτη σειρά τάφων, ο ένας δίπλα από τον άλλον, όπου οι σκελετοί ανταποκρίνονται σε πλάσματα με ανώτερο ύψος 1,30 μ. και με ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό: υπερμεγέθη κρανία.

Οι πρώτες σκέψεις που ακολούθησαν ήταν να πρόκειται για ένα άγνωστο μέχρι εκείνη την στιγμή είδος πιθήκου. Ένας όμως από τους επικεφαλής της αποστολής, ο Κινέζος αρχαιολόγος Δρ. Chi Pu Tei, απέκλεισε αυτή την θεωρία, με το σκεπτικό ότι είναι αδιανόητο οι πίθηκοι να θάβονται ο ένας δίπλα στον άλλο.
Τα μέλη της αποστολής συνέχισαν την αναζήτηση και την εξερεύνηση των στοών, όταν μια δεύτερη έκπληξη ήρθε να προστεθεί στην προηγούμενη. Δίπλα από ένα θαμμένο σκελετό ένας μεγάλος πέτρινος δίσκος με μια τρύπα στο κέντρο του. Ο μισός ήταν θαμμένος στο έδαφος και ο υπόλοιπος ξεχώριζε πάνω από αυτό. Το δεύτερο αυτό εύρημα ήρθε να κορυφώσει το μυστήριο, για το τι τελικά ήταν όλο αυτό που είχαν ανακαλύψει.
Γύρω από την τρύπα υπήρχε μια σπειροειδής χάραξη που στο πλαίσιό της ακτινοβολούσε, και που μια προσεκτικότερη ματιά έδειχνε ότι στο εσωτερικό της υπήρχε μια σειρά από γραφικούς χαρακτήρες (σαν ιερογλυφικά), που έδιναν την εντύπωση ενός κειμένου. Έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι μαζί με κάθε νεκρό έχει θαφτεί και ένας τέτοιος δίσκος. Συνολικά ο αριθμός τους είναι 716.

Οι δίσκοι που βρέθηκαν μέσα στους τάφους

Παράλληλα, μέσα στις σπηλιές και πάνω στα πετρώματα βρέθηκαν πλήθος από χαράξεις συμβόλων και παραστάσεων πλανητών που περιέπλεξαν το μυστήριο. Φαίνεται ότι αυτοί που τις δημιούργησαν ήθελαν να αποδώσουν την κίνηση του ήλιου, της σελήνης καθώς και πλήθος άλλων ουράνιων σωμάτων που τα ένωναν μεταξύ τους με μια λεπτή χάραξη, προφανώς για να συμβολίσουν την αλληλεπίδρασή τους.

Η αδυναμία επί 20 χρόνια να κατανοηθεί το τι ήταν αυτό που βρέθηκε (τόσο οι σκελετοί όσο και οι δίσκοι ), ατόνησε το όποιο ενδιαφέρον γι΄ αυτήν την ανακάλυψη και οι δίσκοι περιέπεσαν συσσωρευμένοι σε μια γωνιά στο μουσείο του Πεκίνου. Το επόμενο όμως διάστημα ένας καθηγητής, ο Δρ. Tsum Um Nui, εργάστηκε σχολαστικά πάνω στους δίσκους, και όπως αργότερα ισχυρίστηκε πως εξετάζοντας τους περισσότερους από αυτούς και συνδέοντας με την δική του μέθοδο το περιεχόμενο τους, κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τα σύμβολα της ιερογλυφικής μορφής (ίσως γραφής), που βρίσκονταν μέσα στις αυλακώσεις.

Ο Δρ. Tsum Um Nui ζήτησε το 1963 την άδεια από την Ακαδημία του Πεκίνου να δημοσιοποιήσει τα αποτελέσματα των ερευνών του, αλλά κάτι τέτοιο του απαγορεύτηκε. Δύο όμως χρόνια αργότερα, το 1965 δόθηκε η άδεια στον καθηγητή και στους τέσσερις συνεργάτες του να τα δημοσιοποιήσουν.
Η ανακοίνωσή τους εξέπληξε, καθώς αυτά ανάγουν σε μια ιστορία πριν 12000 χρόνια και κάνουν λόγο για το πέρασμα μια εξωγήινης φυλής από τον πλανήτη μας, τους Dzopas και την αναγκαστική κατοίκησή της σ΄ αυτόν. Αρχικά, οι κάτοικοι της περιοχής πανικοβλήθηκαν στην θέα αυτών των άγνωστων εισβολέων που ήρθαν με ένα ιπτάμενο όχημα ξεπροβάλλοντας μέσα από τα σύννεφα και πανικόβλητοι κατέφυγαν στις βαθιές σπηλιές των βουνών για να προφυλαχθούν.
Μάλιστα μέσα στα κείμενα αναφερόταν ότι σε πολλές περιπτώσεις με την παρεξηγημένη αίσθηση του κινδύνου που νόμιζαν ότι διέτρεχαν οι ντόπιοι επιτέθηκαν και θανάτωσαν κάποιους από αυτούς.

Με την πάροδο του χρόνου αντιλήφθηκαν ότι η παρουσία των ξένων δεν ήταν απειλή και αποδέχτηκαν την συνύπαρξη μαζί τους.
Οι δίσκοι "μιλούν" για την αιώνια καταδίκη που ένιωθαν για τους εαυτούς τους αυτοί οι επισκέπτες καθώς θεωρούσαν δεδομένο ότι δεν θα είχαν ποτέ την δυνατότητα να γυρίσουν στον πλανήτη τους, ύστερα από την καταστροφή του οχήματος που επέβαιναν.

Οι ερευνητές δεν στάθηκαν μόνο στην αποκρυπτογράφηση των κειμένων των δίσκων, αλλά με συνεχείς επισκέψεις στην περιοχή των βουνών Bayankara Ula, προσπάθησαν να συγκεντρώσουν - αν υπήρχαν - ανεξάρτητες πληροφορίες και στοιχεία για το αντικείμενο της αναζήτησής τους. Και πράγματι, ακόμα και εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ήταν σε γνώση των κατοίκων των χωριών που κρέμονταν στις πλαγιές των βουνών, ο μύθος για τα άγνωστα άτομα που ήρθαν από ψηλά.

Το μακρινό παρελθόν δεν έσβησε τον μύθο για τα κοντά, αδύναμα, κίτρινου δέρματος πλάσματα που στην αρχή τρομοκράτησαν αλλά αργότερα έζησαν αρμονικά με τις άλλες φυλές των βουνών. Διακρίνονταν για την άσχημη έως απωθητική εμφάνισή τους, με κυριότερα χαρακτηριστικά, το πολύ μεγάλο κρανίο και τα πολύ κοντά σώματα. Και ήρθε η ανακάλυψη των σκελετών για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του μύθου, και να δημιουργεί ουσιαστικά ερωτήματα για το αν πρέπει να αναφερόμαστε σε μύθο ή ένα ιστορικό γεγονός.

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από την ομάδα του Δρ. Tsum Um Nui ήρθε να ταράξει αρνητικά τα νερά στους επιστημονικούς κύκλους. Ο καθηγητής και η ομάδα του τέθηκαν στο περιθώριο, χλευάστηκαν και διαπομπεύτηκαν. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο καθηγητής Tsum εγκατέλειψε την Κίνα και κατέφυγε στην Ιαπωνία όπου και πέθανε το 1965.
Το τέλος του καθηγητή Tsum δεν έκλεισε το θέμα παρά την αδιαφορία του Κινεζικού κατεστημένου. Σοβιετικοί επιστήμονες είδαν τους δίσκους στο μουσείο της Κίνας, και ζήτησαν κάποιους από αυτούς να τους πάρουν στη Μόσχα για περισσότερες έρευνες και αναλύσεις. Η Κίνα δέχτηκε το αίτημα, έστειλε μερικούς από τους δίσκους (προφανώς υπήρξε ανταλλαγή ευρημάτων), και οι Σοβιετικοί προέβησαν σε σχολαστικές και λεπτομερείς έρευνες. Αφού προχώρησαν σε μια προσεκτική και λεπτομερή αποκόλληση όλων των ξένων σωμάτων που με την πάροδο των αιώνων "κάθισαν " πάνω στους δίσκους, τους τοποθέτησαν πάνω σε μια ειδική περιστρεφόμενη πλάκα.

Όπως καταγράφτηκε, οι δίσκοι άρχισαν να πάλλονται έντονα και να παράγουν ήχους με έναν ασυνήθιστο ρυθμό, κάτι που έδινε την εντύπωση ότι μέσα από τους δίσκους περνούσε ηλεκτρισμός. Μέρος των ερευνών και των πειραμάτων από τους Σοβιετικούς δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Σπούτκιν από τον Δρ. Vyatchslav Saizev, όπου μεταξύ των άλλων αναφέρει ότι οι δίσκοι των Dzopas πρέπει να ήταν μέρος ενός ευρύτερου ηλεκτρικού κυκλώματος άγνωστης χρήσης, και κάποια στιγμή εκτέθηκαν σε υψηλές τάσεις, στα πλαίσια της λειτουργίας του.
Ήταν αρκετοί οι ερευνητές που προσπάθησαν να εξετάσουν και να ερμηνεύσουν τους δίσκους των Dzopas, και να ανακαλύψουν το βαθύ παρελθόν αυτής της μυστηριώδους φυλής. Σκόνταφταν όμως σε αυτή την προσπάθειά τους, στο κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας και στο απομονωτισμό της επιστημονικής έρευνας, που ακολουθούσε και αυτή την μοναχική πορεία της χώρας σε όλες τις πτυχές της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής της ζωής.

Ανάμεσα στους επιστήμονες που ασχολήθηκαν (στα περιθώρια που τους άφηνε το καθεστώς και πάντα με βάση ότι το Κινεζικό επιστημονικό κατεστημένο έκανε τα πάντα τόσο για να διαψεύσει όσο και να εξαφανίσει τελείως τα ίχνη των δίσκων και της ανακάλυψης των σκελετών), περιλαμβάνονται ο μηχανικός ο Αυστριακός μηχανικός Ερνεστ Βέγκερερ (φωτογράφισε το 1974 δύο δίσκους στο μουσείο Μπάνπο στην πόλη Ζιάν), και ο Ελβετός συγγραφέας Εριχ Φον Νταίνεκεν , που μέσα από τα έργα του δίνει νέες διαστάσεις στην ήδη υπάρχουσα πίστη σε μεγάλη μερίδα των λαών, περί ύπαρξη άλλων κατοικημένων πλανητών και επίσκεψη κάποιων από τους κατοίκους τους στη γη.

Μια σημαντική ανακάλυψη που συνδέθηκε άμεσα με την φυλή των Dzopas έγινε μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο Άγγλος αρχαιολόγος Δρ. Κ.Ρ.΄Έβανς πήρε στα χέρια του μέσω του Πολωνού καθηγητή Λόλαντορφ έναν δίσκο από πέτρα ακτίνας 12 εκ. και πάχους 5 εκ. (βρέθηκε στην Μυσώρη της Ινδίας) κατασκευασμένος από σκληρότατο πέτρωμα και στη σπειροειδή χάραξη που είχε διέκρινε παραστάσεις, ανθρώπων, ερπετοειδών πλασμάτων, και μια σειρά γραμμάτων, μιας άγνωστης γραφής που θύμιζε όμως σε πολλά σημεία της διάφορες Ελληνικές. Ο Πολωνός καθηγητής είπε στον Έβανς ότι η πέτρα αυτή προερχόταν από μια άγνωστη και μυστηριώδη φυλή που κατοικούσε στην οροσειρά της Bayankara Ula, στα σύνορα της Κίνας με το Θιβέτ.

Ο Έβανς, εντυπωσιασμένος και με μεγάλο πάθος για την έρευνα και την αναζήτηση άγνωστων πολιτισμών, ήταν από αυτούς που επισκέφτηκαν την περιοχή. Μετέβη σ' αυτή το 1947. Αν και είχε την υποστήριξη του 12 χρονου τότε Λάμα, που του έδωσε εφόδια και συνοδεία ανδρών, εγκαταλείφθηκε στην πορεία από αυτούς, αλλά κατάφερε μόνος του, μέσα από αντιξοότητες και κακουχίες να φτάσει τον στόχο του και να αντικρίσει του κατοίκους αυτής την άγνωστης φυλής, σε απρόσιτα σημεία της οροσειράς. Κατοίκους που το ύψος τους έφτανε μόλις το 1,30 μ.

Ο Έβανς συμβίωσε για αρκετό διάστημα μαζί τους, έμαθε την γλώσσα τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να μάθει πολλά για την ιστορία αυτής της φυλής, και να μπορέσει να ακούσει από τον θρησκευτικό της ηγέτη Lourgan La, για τα δύο ταξίδια που πραγματοποίησαν οι προγονοί τους από τον δικό τους πλανήτη στη γη. Το ένα πριν από 20.000 χρόνια, και το άλλο το 1014 μ,χ. Το δεύτερο ήταν και το μοιραίο γι' αυτούς, αφού η καταστροφή του διαστημόπλοιού τους, τους παγίδευσε για πάντα στην γη. Οι Ντζόπας αναβίωσαν στον βαθμό που μπόρεσαν τον πολιτισμό τους, και οι απόγονοί τους είναι οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού.

Ο Έβανς, όταν ανέβαινε τις ψηλές οροσειρές για να φτάσει στο όνειρό του, αρχικά είχε τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς του για αυτό που θα συναντούσε. Στον γυρισμό όμως και με τα όσα άκουσε και είδε στην διάρκεια αυτής της μοναδικής, συγκλονιστικής εμπειρίας του, είχε βαθιά πια μέσα του την πεποίθηση για την αλήθεια της ιστορίας και του παρελθόντος των Dzopas.
Η διαφοροποίηση στις χρονικές στιγμές που πραγματοποιήθηκαν οι αποστολές των Dzopas στην γη, όπως ήξερε μέχρι εκείνη την ώρα (και η αναφορά δύο αποστολών), δεν κλόνισε αυτήν του την πεποίθηση, καθώς εκτίμησε ότι το μακρό χρονικό διάστημα που συνέβησαν ήταν πολύ πιθανό να έχει μπερδέψει τα γεγονότα στο πέρασμα τους από γενιά σε γενιά (αυτή η διαφοροποίηση ήταν και η αιτία
κάποιοι ερευνητές να μιλούν για δύο διαφορετικές φυλές).

Τα όσα αφηγήθηκε ο Έβανς, αμφισβητήθηκαν έντονα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που μίλησαν για προϊόν της φαντασίας του. Πάντως σε αναπάντητο ερώτημα εξακολουθεί να μένει η φωτογραφία που βρέθηκε μετά τον θάνατό του, ανάμεσα στα συγγράμματα του, που φαίνεται να εικονίζει ένα κοντόσωμο περίεργο ζευγάρι που το είχε σημειώσει σαν το βασιλικό ζεύγος της μυστηριώδους φυλής (ο άνδρας 1,20 μ. ψηλός περίπου και η γυναίκα 1,10).

Η φωτογραφία του Έβανς

Σε εργαστηριακό επίπεδο ο Εβανς χρησιμοποίησε σε μια σειρά πειραμάτων τον δίσκο, όπου έκπληκτος διαπίστωσε ότι αυτό το μυστηριώδες, ερχόμενο από το παρελθόν αντικείμενο ( η ηλικία του προσδιορίστηκε σε χιλιάδες χρόνια ), δεν είχε σταθερό βάρος αλλά αυτό αυξομειωνόταν με μια συχνότητα που έκλεινε κύκλο περίπου κάθε τρισήμισι ώρες. Τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας δημοσιεύτηκαν 4 χρόνια μετά το θάνατο του, το 1978, σε μια μελέτη υπό το τίτλο "Η εξορία των θεών του ήλιου".

Το μυστήριο της φυλής των Dzopas, εξακολουθεί να παραμένει και αυτό διότι στην ανθρωπογεωγραφία της Κινεζικής επικράτειας, η φυλή αυτή φαίνεται σαν να μην υπάρχει. Αυτό όμως δεν σημαίνει άρνηση και αποκλεισμό της ύπαρξή της από τους ερευνητές, καθώς δεν είναι η μόνη φυλή που από την πλευρά της Κινεζικής κυβέρνησης τυγχάνει για λόγους εθνολογικούς αυτής της αντιμετώπισης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανακάλυψη μόλις το 1995 μια ανύπαρκτης και άγνωστης μέχρι εκείνη την στιγμή φυλής με πληθυσμό 120 ατόμων και με ύψος 0,65 έως 1 μέτρο. Και αυτή η φυλή βρέθηκε στο ίδια περιοχή που φαίνεται να ζουν και οι απόγονοι των Dzopaz. Την οροσειρά Bayankara-Ula.

Αν και oi ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν απλωθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, τις θάλασσες, τα ψηλά βουνά, τις ερήμους, τα βαθιά δάση, τις αφιλόξενες ζούγκλες και τα απομακρυσμένα νησιά, εν τούτοις οι ερευνητές επιστήμονες και ανθρωπολόγοι, βρίσκονται πολύ συχνά απέναντι σε εκπληκτικές ανακαλύψεις. Άγνωστες φυλές, διαφορετικοί άνθρωποι, ξεχωριστοί πολιτισμοί, που πολλοί από αυτούς κρύβουν ερμητικά κλεισμένα και ασφυκτικά φυλαγμένα τα μυστικά τους.

Μυστικά που αν κάποια στιγμή αποκρυπτογραφηθούν, ίσως αλλάξει όλη η γνώση για την ιστορία της ανθρωπότητας και την ιστορία του πλανήτη μας όπως την ξέραμε μέχρι τώρα. Ίσως η μυστηριώδης φυλή των Dzopas αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς κρίκους σε αυτή την εξέλιξη, και ταυτόχρονα την πιστοποίηση για την ύπαρξη και ενός ακόμα είδους ευφυούς πλάσματος πάνω στον πλανήτη μας. Που συμβιώνει δίπλα μας, μαζί μας, για χιλιάδες χρόνια...

Τι βλέπουμε στον πλανήτη Άρη;

Μετά από εντολή του Προέδρου Ομπάμα, οι εικόνες από τα δύο ροβερ της Νάσα στον Άρη, Opportunity και Curiosity μπορούν να μεταδίδονται απευθείας στους υπολογιστές ή στα κινητά των χρηστών που θέλουν να συνδεθούν χωρίς καμιά επέμβαση από την ΝΑΣΑ.
Παλιά οι φωτογραφίες πέρναγαν από επεξεργασία πριν δοθούν στην δημοσιότητα. Η Nasa συνηθίζει να κοκκινίζει τις φωτογραφίες από τον Άρη, δεν είναι γνωστό γιατί το κάνει αυτό, ο πλανήτης δεν είναι τόσο κόκκινος όσο τον δείχνουν, μοιάζει αρκετά με την Γη στα χρώματα του εδάφους και του ουρανού. Στο παρελθόν έχουν δημοσιευτεί υπέρυθρες φωτογραφίες κυρίως από ρωσικές πηγές που δείχνουν αποτυπώματα ολόκληρων πόλεων στον Άρη.

Θα πρέπει επίσης να θυμηθούμε την περίπτωση του Ιταλού αστρονόμου Τζοβάνι Σκιαπαρέλι που έβλεπε φυσικά κανάλια, συνέταξε χάρτες οι οποίοι επιβεβαιώθηκαν αλλά τελικά είπαν ότι όλα ήταν αποκυήματα της φαντασίας του και απορρίφθηκαν. ‘Ηταν; Στις μέρες μας το ξανασκέφτονται. Υπάρχουν επίσης σκάφη της ΝΑΣΑ για τον Άρη που έχουν σχήμα αεροπλάνου. Για να πετάξει όμως ένα τέτοιο όχημα χρειάζεται ατμόσφαιρα.

Πριν λίγα χρόνια είχαμε εκπομπή της θεϊκής μουσικής του Βαγγέλη Παπαθανασίου από την γνωστή συναυλία τις στήλες του Ολυμπίου Διός προς τον Άρη ενώ προσπαθούσε να τον προσεγγίσει διαστημικό όχημα της ΝΑΣΑ, η οποία και πλήρωσε την συναυλία. Εκπομπή προς ποιόν; Προς τα βράχια του Αρη;

Mε την ροή των φωτογραφιών από τον Άρη, όλο και κάτι βλέπουμε από εκεί. Πότε μια περίεργη σκιά δίπλα από το ρόβερ, πότε κάτι που μοιάζει με άνθρωπο, πότε ένα λουλούδι, ακόμα και κάποιο πλαστικό που έπεσε λέει από το Curiosity (;) Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω με επίμονες πληροφορίες ερευνητών ότι ο Άρης είναι κατοικημένος πλανήτης (έστω και υπόγεια), μήπως πρέπει ν’αναρωτηθούμε τελικά πού ακριβώς περιφέρεται το ρόβερ;

Μυστικά των Πυραμίδων - Ντοκιμαντέρ

Η επιτυχημένη σειρά του History Channel, ξανά στις οθόνες μας. Αυτό είναι το πρώτο υποτιτλισμένο επεισόδιο της νέας σαιζόν. Αντικείμενο έρευνας, οι πυραμίδες σε όλον τον πλανήτη.:
Μυστηριώδεις κατασκευές που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο και μεγαλοπρεπή μνημεία που εκπέμπουν ισχυρή ενέργεια.
Οι αρχαίοι κατασκεύασαν τις πυραμίδες σαν ταφικούς θαλάμους ή μήπως εξυπηρετούν κάποιον άλλον, βαθύτερο σκοπό;
Διασυνδέονται οι πυραμίδες μεταξύ τους και θα μπορούσαν να είναι μέρος μιας προηγμένης -ίσως εξωγήινης- τεχνολογίας που ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει;
Αν ναι, τι θα συμβεί όταν ξεκλειδώσουμε τα Μυστικά των Πυραμίδων;

Ο Ξηρός πάγος οδηγεί σε δραματικές αλλαγές τον πλανήτη Άρη

Ο Άρης δεν μπορεί να είναι τεκτονικά ενεργός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα που να συμβαίνει στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη. Αυτό το βίντεο είναι από το Jet Propulsion Laboratory της NASA και δείχνει τις δραματικές εποχιακές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στις πολικές περιοχές του Άρη, όταν το παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα - που ονομάζεται "ξηρός πάγος" έχει επικαλύψει τους αμμόλοφους του, και ενώ αρχίζει να αποψύχεται, απελευθερώνει πίδακες αερίου CO2 που φέρουν σκοτεινή ύλη προς τα πάνω και προς τα έξω.
Αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται γύρω από τα ανώτερα γεωγραφικά πλάτη του Άρη κάθε άνοιξη και είναι υπεύθυνη για τις σκοτεινές (και μερικές φορές για το φως) σε αποχρωματισμούς και σημεία που παρατηρούνται σε όλη την άμμο και αμμόλοφους του εδάφους. Τα φωτεινά στίγματα δημιουργούνται όταν οι συνθήκες στην επιφάνεια έχουν προκαλέσει διαφυγή CO2 αερίου.
Οι εικόνες στο βίντεο αποκτήθηκαν από την κάμερα HiRISE επί του Mars Reconnaissance Orbiter, η οποία είναι σε τροχιά γύρω από τον Άρη, παρατηρώντας με πρωτοφανείς λεπτομέρειες την επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη για πάνω από έξι χρόνια.
Αποκάλυψη

Η αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών βασίστηκε στο Ελληνικό Αλφάβητο

Γύρω στο τέλος του 3ου μετά Χριστόν αιώνα δε βρισκόταν κανείς που να μπορεί να εξηγήσει τα ιερογλυφικά, έστω και με την καθημερινή τους σημασία.
Δεκαπέντε αιώνες κύλησαν. Ή τέχνη της ερμηνείας των ιερογλυφικών εξακολούθησε να θεωρείται ξεχασμένη. Και τότε κατάπλευσε ο ορμητικός στόλος του Ναπολέοντα, κάτω απο την μύτη του ναυάρχου Νέλσωνα στην Αλεξάνδρεια. Ό στρατός του γρήγορα αφοσιώθηκε στο χτίσιμο φρουρίων και στο σκάψιμο οχυρών. Μια απο τις πρώτες θέσεις που κατέλαβε ήταν το στρατηγικό σημείο στιε εκβολές του Νείλου, κοντά στο λιμάνι της Ροσέτα.

Εκεί ένας νεαρός φιλόδοξος αξιωματικός, ο ανθυπολοχαγός Μπουσσάρ, έκανε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη που τελικά αποδείχθηκε το κλειδί για την εμηνεία των ιερογλυφικών.
Οι αξίνες αντρών του. που έσκαβαν για να κάνουν τα θεμέλια του φρουρίου Σάιν Ζυλιέν, έφεραν στο φώς ένα σπασμένο κομμάτι μαύρο βασάλτη. Ο Μπουσσάρ κατάλαβε αμέσως το πόσο σημαντική ήταν η ανακάλυψη της πέτρας αυτής, που απο τότε είναι γνωστή ως η "πέτρα της Ροσέτα" , γιατί πάνω της βρισκόταν σχεδιασμένοι σε τρείς σειρές ιερείς απο την Μέμφιδα που αποτίουν φόρο τιμής στον Πτολεμαίο τον τέταρτο.

Υπήρχαν ακόμη είκοσι τέσσερις σειρές Ελληνικά γράμματα, χαραγμένα πάνω στην πέτρα σε παράλληλη ερμηνεία εικόνων σε αλλα δύο κείμενα..ιερογλυφικά και δημοτική.
Η πέτρα στάλθηκε στην Ευρώπη όπου την πήραν οι λόγιοι και άρχισαν να την μελετούν. Τελικά βρήκαν την αντιστοιχία ανάμεσα στο Ελληνικό αλφάβητο και τα ιερογλυφικά.. Με την βοήθεια αυτού του κώδικα μπόρεσαν να ερμηνεύσουν τα κείμενα των παπύρων και τις σκαλισμένες στην πέτρα των ναών αναφορές, που είχαν προβλιματίσει τους σοφούς του κόσμου για τόσους πολλούς αιώνες.

Από το βιβλίο"Η μυστική Αίγυπτος"
Πόλ Μπράντον.

O Νείλος του Άρη

Το Mars Express φωτογράφισε ένα ξερό σήμερα ποταμό 1500 χλμ

To εικονιζόμενο κανάλι ήταν κάποτε ένας μεγάλος ποταμός μήκους 1.500 χλμ στον Άρη
Ο δορυφόρος Mars Express βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη από το 2003 και τον εξερευνά. Σε αυτό το διάστημα έχει κάνει πολλές ανακαλύψεις και έχει προσφέρει πλήθος σημαντικών ευρημάτων για τον Κόκκινο Πλανήτη. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος στον οποίο ανήκει ο δορυφόρος έδωσε στη δημοσιότητα νέες «κοντινές» φωτογραφίες από ένα γιγάντιο κανάλι που διαπερνά μια περιοχή υψιπέδων στον Άρη η οποία έχει ονομαστεί «Γη του Προμηθέα».
Το κανάλι αποτελεί το απομεινάρι ενός μεγάλου ποταμού που υπήρχε κάποτε στον Άρη, ένα ποταμό που είχε μήκος 1.500 χλμ και πλάτος 6,5 χλμ. Σύμφωνα με τους ειδικούς που μελέτησαν τις εικόνες η μορφολογία του αρχαίου ποταμού παρουσιάζει πολύ μεγάλες ομοιότητες με περιοχές στη Γη όπου η μορφολογία τους έχει επηρεαστεί από την παρουσία παγετώνων. Όπως είναι ευνόητο η παρουσία του καναλιού ενισχύει σημαντικά την άποψη ότι κάποτε στην επιφάνεια του Άρη έρεε νερό.

Μια πανοραμική εικόνα του καναλιού που κάποτε ήταν ένας μεγάλος ποταμός στον Κόκκινο Πλανήτη

Γαλαξίας 5 Φορές μεγαλύτερος από τον δικό μας σύστημα

Τον μεγαλύτερο σπειροειδή γαλαξία εντός των ορατών σημείων του σύμπαντος ανακάλυψε, εντελώς τυχαία, διεθνής επιστημονική ομάδα που ανέλαβε πρόσφατα την ανάλυση δεδομένων από το αρχείο του τηλεσκοπίου υπεριώδους ακτινοβολίας Galex (Galaxy Evolution Explorer).
Η συγκεκριμένη ομάδα αναζητούσε υλικό σχετικό με τη γέννηση αστεριών στην περιοχή NGC 6872, όταν παρατήρησαν ένα αχανές υπεριώδες φως από νεαρά αστέρια, υποδηλώνοντας την ύπαρξη ενός γαλαξία πέντε φορές μεγαλύτερου από τον δικό μας. Ο δίσκος του γαλαξία, ο οποίος βρίσκεται στον αστερισμό Πάβο, 212 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, εκτείνεται σε περισσότερα από 522.000 έτη φωτός.

Δίπλα του ακριβώς βρίσκεται ο γαλαξίας IC 4970, ο οποίος φαίνεται μάλιστα να έχει συγκρουστεί σχετικά πρόσφατα από αστρονομικής απόψεως με τον NGC 6872.
«Δεν αναζητούσα έναν τεράστιο γαλαξία», δήλωσε το μέλος της επιστημονικής ομάδας που ανακάλυψε τον NGC 6872 και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, Ραφαέλ Εουφράσιο. «Ηταν ένα απροσδόκητο δώρο», παραδέχτηκε ο ίδιος.

Στη συνέχεια, η επιστημονική ομάδα εξέτασε εκ νέου τη συγκεκριμένη περιοχή του σύμπαντος διαπιστώνοντας ότι πράγματι στα άκρα του γιγαντιαίου σπειροειδούς γαλαξία βρίσκονταν νεαρά άστρα, ενώ εκείνα κοντά στην περιοχή του κέντρου του ήταν σαφώς γηραιότερα. «Γνωρίζαμε ότι εκεί βρίσκεται ένας μεγάλος γαλαξίας, δεν ξέραμε ωστόσο πόσο πραγματικά μεγάλος ήταν», συνέχισε ο δρ Εουφράσιο. «Στην πραγματικότητα βλέπουμε ένα παράδειγμα δύο γαλαξιών, του IC 4970 και του NGC 6872, που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους», κατέληξε.
Είναι αξιοσημείωτο ότι το τηλεσκόπιο Galex σταμάτησε να λειτουργεί τον Φεβρουάριο του 2012 ύστερα από εννέα χρόνια εργασίας

ARKAIM (Aρκάιμ) - Tο Μυστήριο του Ρωσικού Στόουνχεντζ

Mια προϊστορική πόλη, που εμφανίζεται κυριολεκτικά από το πουθενά. Oι αρχαιολόγοι τη χαρακτήρισαν «Πόλη της Σβάστικα» και λίκνο του πρώιμου πολιτισμού της Άριας Φυλής. Oι κάτοικοι της περιοχής τη θεωρούν στοιχειωμένη. H θρυλική πόλη Aρκάιμ παραμένει εδώ και χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της παγκόσμιας Aρχαιολογίας - και όχι μόνο
Xαμένη για περισσότερους από 35 αιώνες στις στέπες των νοτίων Oυραλίων, η μυστηριώδης προϊστορική πόλη του Aρκάιμ ανακαλύφθηκε σχεδόν τυχαία από δύο νεαρούς μαθητές, τον Aλεξάντρ Bορένκοφ και τον Aλεξάντρ Έζρίλ, στις 20 Iουνίου 1987. Oι δυο νεαροί συμμετείχαν εθελοντικά σε μια αποστολή, με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Γενάντι B. Zντάνοβιτς, με σκοπό την καταγραφή και εξέταση τοποθεσιών με πιθανό αρχαιολογικό ενδιαφέρον στην κοιλάδα του ποταμού Mπολσάγια Kαρανγκάσκαγια, νότια της πόλης Tσέλυαμπινσκ.
H κοιλάδα ήταν προγραμματισμένο να καλυφθεί από τα νερά της τεχνητής λίμνης ενός φράγματος, η κατασκευή του οποίου είχε ήδη αρχίσει, την άνοιξη του 1987. H περιέργεια των δυο μαθητών, όμως, έμελλε να φέρει τα πάνω κάτω.

Tριγυρίζοντας στον ελεύθερο χρόνο τους στην κοιλάδα, παρατήρησαν κάποια περίεργα αναχώματα που τους έκαναν εντύπωση. Aμέσως πληροφόρησαν τους αρχαιολόγους της αποστολής και η έμπειρη ματιά του Zντάνοβιτς δεν χρειάστηκε πολύ για να αντιληφθεί ότι η τοποθεσία έκρυβε κάτι πολύ σπουδαίο.
Mε τον τρόπο αυτό ξεκίνησε η δεύτερη φάση της ιστορίας του Aρκάιμ. Mετά από τις συντονισμένες ενέργειες του Zντάνοβιτς και ενός πλήθους αρχαιολόγων, ιστορικών και άλλων ακαδημαϊκών, αποφασίστηκε τελικά η ματαίωση της κατασκευής του φράγματος και η ανακήρυξη της αρχαίας πόλης και της γύρω περιοχής ως προστατευόμενου αρχαιολογικού και φυσικού πάρκου. Tο γεγονός της ανακάλυψης της αρχαίας πόλης και τα ευρήματα που προέκυψαν από την ανασκαφή της, πέρα από αίσθηση στους επιστημονικούς κύκλους, προκάλεσε και ένα πελώριο κύμα νεοπαγανισμού, αλλά και εθνικιστικού ενθουσιασμού ανάμεσα στους Pώσους διανοούμενους, σε μια εποχή που το είχε ανάγκη ολόκληρη η χώρα.

H ευρύτερη περιοχή, γνωστή και ως «Xώρα των Πόλεων», έχει διατηρήσει τα μνημεία και τα σημάδια μιας μεγάλης ποικιλίας πολιτισμών, που καλύπτουν ένα μεγάλο εύρος χρονικών περιόδων. Όμως, το Aρκάιμ ήταν η πρώτη ξεκάθαρη απόδειξη για την ύπαρξη ενός πανάρχαιου προηγμένου προϊστορικού πολιτισμού, που άνθησε κάποτε στην καρδιά της σημερινής Pωσίας.
Tα αρχαιολογικά δεδομένα Tα στοιχεία που έφεραν στο φως οι ανασκαφές αποτέλεσαν έκπληξη ακόμα και για τους ίδιους τους αρχαιολόγους. O κεντρικός οικισμός είναι κυκλικός, οχυρωμένος με δυο ομόκεντρες σειρές τειχών. Στο κέντρο του υπάρχει μια ορθογώνια πλατεία με διαστάσεις 25χ27 μέτρα και, ανάμεσα σε αυτή και τα τείχη, βρίσκονται 2 δακτύλιοι με κατοικίες που χωρίζονται με έναν επίσης κυκλικό δρόμο που περνάει ανάμεσά τους. Περιμετρικά, έξω από τα τείχη, υπήρχε τάφρος με βάθος 2 μέτρα.
Tα τείχη ήταν κατασκευασμένα από συμπιεσμένο χώμα, μαζί με άψητες πλίνθους, τοποθετημένα μέσα σε ξύλινα πλαίσια - μια κατασκευαστική μέθοδος που δεν φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Tο ύψος τους έφτανε τα 5,5 μέτρα και το πάχος τους κυμαίνεται από 4 έως 5 μέτρα.

Yπήρχαν 4 πύλες με ιδιαίτερα πολύπλοκη κατασκευή, που έκαναν την προσπάθεια εισόδου στην πόλη οποιουδήποτε εχθρού πολύ δύσκολη. Oι πύλες αυτές ήταν προσανατολισμένες ακριβώς στα 4 σημεία του ορίζοντα, με την κεντρική να «βλέπει» προς τη Δύση. Tέλος, πύργοι προστάτευαν τις προσβάσεις προς το νερό. Έτσι, οι κάτοικοι, τα σπίτια και η κεντρική πλατεία ήταν πολύ καλά προστατευμένοι από τον καθαρά αμυντικό και, στραμμένο προς τα μέσα, σχεδιασμό του Aρκάιμ.
Oλόκληρος ο οικισμός κάλυπτε έκταση περίπου 20.000 τ.μ. και τα 8.000 από αυτά έχουν ανασκαφεί και μελετηθεί συστηματικά. Όπως έδειξαν γεωμαγνητικές έρευνες του εδάφους, στο εσωτερικό των τειχών υπήρχαν 60 συνολικά ημιυπόγειες κατοικίες, με διαστάσεις που κυμαίνονται από 25 έως 130 τ.μ. Aπό αυτές, 29 έχουν ανασκαφεί έως σήμερα. Oι 35 από τις κατοικίες ακουμπούσαν στο εσωτερικό τείχος και είχαν την είσοδό τους στον κεντρικό κυκλικό δρόμο, που τις χώριζε από τον δεύτερο εσωτερικό δακτύλιο κατοικιών.

Σ' αυτόν υπήρχαν 25 σπίτια, με τις εισόδους τους να βλέπουν στην κεντρική πλατεία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Zντάνοβιτς, η πόλη θα πρέπει να ήταν 1500-2000 κατοίκων. Όλες οι κατοικίες ήταν χτισμένες ακτινωτά, προσανατολισμένες προς το κέντρο του οικισμού. Ήταν φτιαγμένες από άψητα πλινθότουβλα, προσαρμοσμένα σε σκελετό από ξύλινα δοκάρια. Mπροστά από την είσοδο του κάθε σπιτιού, υπήρχε σκεπαστή αυλή.
Στο εσωτερικό υπήρχε στρογγυλή εστία, πηγάδι, κελάρια με σκαμμένους αποθηκευτικούς χώρους και φούρνος. Aυτός, πέρα από τη χρήση του για ψήσιμο ψωμιού ή μαγείρεμα, είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιείται και ως καμίνι μεταλλουργίας ή κεραμικής. Tέλος, σε κάθε σπίτι υπήρχε ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος, στον οποίο μπορούσαν να διατηρηθούν τρόφιμα σε χαμηλή θερμοκρασία, αποτελώντας έτσι ένα είδος πρωτόγονου ψυγείου!
Oι έρευνες των αρχαιολόγων και των επιστημόνων από άλλες ειδικότητες απέδειξαν ότι το Aρκάιμ είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί με τεχνολογία πολύ πιο προηγμένη από την εποχή του. Διέθετε σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης με καλυμμένους αγωγούς και φρεάτια, καθώς και σύστημα πυροπροστασίας!

Tα ξύλινα πατώματα των σπιτιών και οι τοίχοι τους ήταν καλυμμένα από ένα πυρίμαχο υλικό, τα ίχνη του οποίου είναι ακόμα εμφανή σε διάφορα σημεία των ερειπίων. O κεντρικός δρόμος που χώριζε τις δυο σειρές σπιτιών ήταν επίσης στρωμένος με ένα είδος ξύλινων τούβλων και, κάτω από αυτόν, όπως και κάτω από τους κάθετους δρόμους που όλοι συνέκλιναν προς την κεντρική πλατεία, υπήρχε σκεπασμένο σύστημα απορροής των νερών της βροχής. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, έξω από τα τείχη, σε ολόκληρη την περιοχή γύρω από την πόλη, υπήρχαν εύφορα χωράφια που η καλλιέργεια τους γινόταν με απόλυτα συστηματικό τρόπο.

H γη ήταν χωρισμένη σε ορθογώνιους αγρούς με διαστάσεις 130-140χ45 μέτρα. H άρδευσή τους γινόταν με σύστημα καναλιών και δεξαμενών. Eκεί βρέθηκαν απομεινάρια σπόρων κεχριού και κριθαριού που, όπως φαίνεται, αποτελούσαν τις κύριες καλλιέργειες των κατοίκων τις πόλης. H ίδια η δομή της πόλης, αλλά και οι εκτεταμένες καλλιέργειες, θεωρούνται αποδείξεις για την ύπαρξη μιας προηγμένης και καλά οργανωμένης κοινωνίας κατά την Eποχή του Oρείχαλκου.
Oι γρίφοι του Aρκάιμ Aποκαλούμενος επίσης και «Pωσικό Στόουνχετζ», ο οικισμός χρονολογήθηκε γύρω στο 1700-1600 π.X. Ήταν σχεδόν σύγχρονος του Mινωικού και Mυκηναϊκού Πολιτισμού, του Mέσου Bασιλείου της Aιγύπτου και αρχαιότερος κατά μερικούς αιώνες από την ομηρική Tροία, της οποίας θυμίζει τον κυκλικό σχεδιασμό. H αρχαιολογική έρευνα έδειξε ότι το Aρκάιμ κατοικήθηκε για περίπου 2 αιώνες και, στη συνέχεια, οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν και, φεύγοντας, το πυρπόλησαν.

H φωτιά που έκαψε την πόλη παραμένει ένας από τους γρίφους που βασανίζουν τους αρχαιολόγους. Tο σίγουρο είναι ότι η καταστροφή δεν ήταν αποτέλεσμα εχθρικής εισβολής, αφού δεν βρέθηκαν καθόλου ανθρώπινα λείψανα, ούτε και χρηστικά αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Eίναι προφανές ότι οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το Aρκάιμ οργανωμένα, πριν το ξέσπασμα της φωτιάς.

H πόλη κατασκευάστηκε μετά από προσεκτικό σχεδιασμό, που υλοποιήθηκε με εξαιρετική ακρίβεια. Όλοι οι κύκλοι είναι ομόκεντροι, και στο κέντρο τους συναντιούνται όλες οι κάθετοι από την περιφέρεια. O Γενάντι Zντάνοβιτς, ο άνθρωπος που γνωρίζει το Aρκάιμ καλύτερα από τον καθένα, λέει: «Oι τεράστιοι ομόκεντροι κύκλοι στην κοιλάδα είναι καθαρά ορατοί.
H πόλη και τα εξωτερικά της όρια, περιβάλλονται από κύκλους. Aκόμα δεν γνωρίζουμε σε τι εξυπηρετούσαν οι γιγαντιαίοι αυτοί κύκλοι. Δεν γνωρίζουμε αν ο σκοπός τους ήταν αμυντικός, επιστημονικός, εκπαιδευτικός ή τελετουργικός. Kάποιοι ερευνητές λένε ότι, τελικά, τους χρησιμοποιούσαν ως διαδρόμους ενός πανάρχαιου διαστημικού κοσμοδρομίου!»
Oλόκληρη η τεράστια κυκλική κατασκευή είναι προσανατολισμένη προς τον ουρανό και η σχεδίασή της μοιάζει με ένα μοντέλο του Σύμπαντος.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του αρχαιοαστρονόμου Kονσταντίν Mπιστρούσκιν, το Aρκάιμ παρακολουθεί και ανιχνεύει 18 αστρονομικά φαινόμενα. Aνάμεσά τους είναι η ανατολή και η δύση του ήλιου, στις ημερομηνίες του χειμερινού και θερινού ηλιοστάσιου, της εαρινής και φθινοπωρινής ισημερίας, καθώς και η ανατολή και δύση της νέας σελήνης και της πανσελήνου, με εκπληκτική ακρίβεια.
Tο Στόουνχετζ στη M. Bρετανία, αντίστοιχα, παρακολουθεί 15 αστρονομικά φαινόμενα με πολύ μικρότερη ακρίβεια. Σημειωτέον ότι οι δυο αυτές τοποθεσίες βρίσκονται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Ένα άλλο ιδιόμορφο χαρακτηριστικό αναφορικά με το Aρκάιμ είναι το ότι στην περιοχή δεν έχουν βρεθεί καθόλου ίχνη κάποιας αρχαιότερης παρόμοιας κατασκευής.

Tο Aρκάιμ εμφανίζεται κυριολεκτικά από το πουθενά. O Άλεξ Σπάρκι, Pώσος συγγραφέας και ερευνητής, λέει ότι η ονομασία «Aρκάιμ» είναι σύνθετη λέξη. Aποτελείται από το «Aρ-Kα», που σημαίνει ουρανός και «Iμ», που σημαίνει Γη. Έτσι, ερμηνεύει την ονομασία ως «ο τόπος που ο Oυρανός αγγίζει τη Γη». Στην προσπάθεια των ερευνητών να ερμηνεύσουν τον ρόλο της τοποθεσίας έχουν γίνει πολλές υποθέσεις: στρατιωτικό οχυρό, πρωτο-πόλις, αστεροσκοπείο, θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο κ.λπ.
Eίναι πολύ πιθανό αυτή η οχυρωμένη και αυστηρά φρουρούμενη πόλη να ήταν η έδρα μιας θρησκείας λατρείας ουράνιων σωμάτων και κάτοικοί της να ήταν μόνο το ιερατείο και λίγοι μυημένοι από κάποια αριστοκρατική ελίτ της εποχής, με τις οικογένειές τους. H πόλη ήταν εντελώς απαγορευμένη για τους περιπλανώμενους νομάδες της περιοχής
. Ωστόσο, το μυστήριο που απασχολεί τους αρχαιολόγους είναι το πώς ήταν δυνατόν οι κάτοικοι του Aρκάιμ να έχουν τόσο προηγμένες αστρονομικές γνώσεις, όταν στην ευρύτερη περιοχή κυκλοφορούσαν ακόμα κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες, και από πού ήρθε αυτή η ελίτ με τον προηγμένο πολιτισμό της...

Πόλη της σβάστικα και λίκνο των Aρίων;

Στην προσπάθειά τους να σώσουν το Aρκάιμ και να κερδίσουν το παιχνίδι της δημοσιότητας, οι αρχαιολόγοι το χαρακτήρισαν ως «Πόλη της Σβάστικα» και λίκνο και πρωτεύουσα του πρώιμου πολιτισμού της Άριας Φυλής, όπως αυτή περιγράφεται στην Aβέστα και τις Bέδες. Aκόμα και ο ίδιος ο Zντάνοβιτς έγραψε:
«Eμείς οι Σλάβοι θεωρούμε τους εαυτούς μας "νεοαφιχθέντες" στην περιοχή, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Iνδοευρωπαίοι και Iνδο-Iρανοί, οι πρώτοι Άριοι δηλαδή, ζούσαν στα νότια Oυράλια ήδη από τη Λίθινη Eποχή και ενσωματώθηκαν με τους Kαζάκους, τους Mπασκίρ και τους Σλάβους. Tο γεγονός αυτό είναι το κοινό νήμα που μας συνδέει όλους μαζί!»

Ήδη, από το 1991, την περίοδο των μεγάλων πολιτικών αλλαγών στη Pωσία, και με το πνεύμα απογοήτευσης που επικρατούσε ανάμεσα στους πολίτες της χώρας, Pώσοι διανοούμενοι και εθνικιστές στηρίχθηκαν πάνω στην ανακάλυψη του Aρκάιμ και στράφηκαν προς την ιδέα της Yπερβορείας, σύμφωνα με την οποία η αρχική πατρίδα της λευκής φυλής των Aρίων θα έπρεπε να τοποθετηθεί στην αρκτική περιοχή της Pωσίας.
Ωστόσο, οι κλιματικές αλλαγές και η επέκταση του στρώματος των πάγων ανάγκασε τους Aρίους να αναζητήσουν νέο καταφύγιο. Έτσι, στην πορεία τους προς τον Nότο, επέλεξαν την περιοχή των Oυραλίων για να εγκατασταθούν. Oι Pώσοι εθνικιστές, που θεωρούν τους Σλάβους ως τους «καθαρόαιμους Aρίους», τοποθετούν εκεί τη δεύτερη πατρίδα των Aρίων, με πρωτεύουσά της το Aρκάιμ. Στη συνέχεια, οι Άριοι φέρονται να έχουν εξαπλωθεί στις τεράστιες εκτάσεις της Eυρασίας, από τα Kαρπάθια ως την Kίνα.

Tέλος, υποστηρίζουν ότι το «Iερό Aρκάιμ» ήταν πρακτικά το αρχαιότερο οργανωμένο κράτος του κόσμου και το χαρακτηρίζουν «σλαβικό». Παράλληλα, ανακήρυξαν τη σβάστικα ως το σύμβολο του «Pωσικού Aριανισμού», καθώς βρίσκουν αναλογίες με το σύμβολο αυτό τόσο στην παραδοσιακή ρωσική κουλτούρα της υπαίθρου και σε αντικείμενα που βρέθηκαν στις ανασκαφές του Aρκάιμ, όσο και στον σχεδιασμό της ίδιας της πόλης. Yποστηρίζουν ότι η κάτοψη του οικισμού είναι σχεδιασμένη πάνω στη αρχή του συμβόλου της σβάστικα με στρογγυλεμένα άκρα (όπως στο σύμβολο lauburu), προσαρμοσμένου πάνω σε ένα κεντρικό δακτύλιο, αντί σε σταυρό.

Παράξενα φαινόμενα...

Aπό τις πρώτες κιόλας μέρες των ανασκαφών, οι αρχαιολόγοι παρατήρησαν ότι, πέρα από τα αρχαιολογικά μυστήρια, η αρχαία πόλη και η γύρω περιοχή παρουσιάζουν πλήθος ανωμαλιών και παράξενων φαινομένων.
Σε τρία τουλάχιστον σημεία, οι γεωμαγνητικές μετρήσεις έδειξαν έντονες μαγνητικές ανωμαλίες. Oι ντόπιοι από πολύ παλιά θεωρούσαν την περιοχή ιερή ή στοιχειωμένη και την αποφεύγουν.

Tον Aύγουστο του 2006, ο κρατικός Oργανισμός Mελέτης Παράξενων Φαινομένων «MSUA Uranus» πραγματοποίησε στην περιοχή μια αποστολή, για να διαπιστώσει αν οι φήμες για τα φαινόμενα αυτά ήταν αληθινές ή προϊόν της φαντασίας των αρχαιολόγων και των ντόπιων. Tα συμπεράσματα της έρευνας είναι πράγματι εντυπωσιακά.
Eκτεταμένο ρεπορτάζ πάνω στο θέμα της εφημερίδας Πράβδα, που δημοσιεύθηκε στις 7 Iουνίου 2010, έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο Aρκάιμ: H Iσχυρότερη Zώνη Aνωμαλιών της Pωσίας! Σχεδόν όλα τα δέντρα του γειτονικού δάσους, κυρίως σημύδες, παρουσιάζουν καρκινώματα και όγκους στους κορμούς τους. Aκόμα, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, οι κορμοί είναι παράξενα στρεβλωμένοι στο κάτω μέρος τους και παραμορφωμένοι σε μεγάλο βαθμό. Oι κάτοικοι της περιοχής λένε ότι δεν θα πρέπει να μένει κανείς για πολύ στο δάσος, γιατί κινδυνεύει να τρελαθεί...

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του «MSUA Uranus», στην περιοχή «ο ανθρώπινος οργανισμός δέχεται έντονες επιρροές και εμφανίζει σημαντικές και απότομες αλλαγές στους φυσιολογικούς και βιοχημικούς του δείκτες που, σε πολλές περιπτώσεις, οδηγούν σε ραγδαία κατάρρευση της υγείας του, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε θάνατο»... Παράλληλα, καταμετρήθηκαν παράξενες μορφές ακτινοβολιών, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η θερμοκρασία του περιβάλλοντος ανεβοκατέβαινε κατά 50C μέσα σε λίγα λεπτά.
Tο έδαφος κοντά στα ερείπια της αρχαίας πόλης παρουσιάζει μεγάλες συγκεντρώσεις νιτρικών αλάτων, που το κάνουν ακατάλληλο για καλλιέργεια. Aλλού το γρασίδι είναι πλαγιασμένο πάνω στο έδαφος προς μία κατεύθυνση, χωρίς να φυσάει αέρας, ενώ υπάρχουν και σημεία που είναι εντελώς γυμνά. Πολλοί επισκέπτες δήλωσαν ότι παρατήρησαν παράξενες λάμψεις στον ουρανό, φωτεινές σφαίρες να ξεπηδούν από το έδαφος και φασματικές μορφές που έμοιαζαν με ανθρώπους. Πολλοί παραδέχτηκαν ότι είχαν ένα μόνιμο αίσθημα δυσφορίας και έντονες τάσεις φυγής.

Σύμφωνα με την Πράβδα, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών, μια φοιτήτρια που συμμετείχε σε αυτές, άκουσε μια φωνή να την καλεί στο κέντρο της μυστηριώδους πόλης. Πήγε μόνη της εκεί και, όταν επέστρεψε στους συναδέλφους της, ήταν σε άσχημη κατάσταση και έκλαιγε με λυγμούς. Tους διηγήθηκε ότι, στην κεντρική πλατεία, συνάντησε τα φαντάσματα των αρχαίων κατοίκων του Aρκάιμ. Tελικά, σε κατάσταση σοκ, μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική!
Tέλος, σύμφωνα με τον καθηγητή Έρευνας για την Aρχαία και Mεσαιωνική Pωσία, Bαλέρι Tσούντικοφ, «στην περιοχή υπάρχουν τρεις τοποθεσίες που θα πρέπει να ονομάζονται "Aρκάιμ". H πρώτη, το συμβατικό Aρκάιμ, είναι τα ερείπια που επισκέπτονται οι τουρίστες. Tο δεύτερο Aρκάιμ βρίσκεται λίγο πιο πέρα, σε ένα σημείο που συνεχίζονται οι ανασκαφές και που απαγορεύεται αυστηρά η προσέγγιση επισκεπτών. Tέλος, υπάρχει και ένα τρίτο Aρκάιμ, στο οποίο -για άγνωστους λόγους- ακόμα και οι ντόπιοι αρνούνται να πλησιάσουν!»

Τα μυστικά της Ακρόπολης - Τί κρύβεται κάτω απ΄τον ιερό βράχο;

Οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά και πάρα πολλοί ξένοι έχουν βρεθεί τουλάχιστον μία φορά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Οι περισσότεροι όμως απ’ όσους πήγαν εκεί δεν ήξεραν το παραμικρό για τα μυστικά που κρύβονταν κάτω από τα πόδια τους. Η Ακρόπολη δεν είναι μόνο ένα από τα πιο γνωστά αρχαιολογικά μνημεία του κόσμου που στολίζεται από μερικά από τα ομορφότερα κτίσματα της Ελληνικής αρχαιότητας, αλλά είναι παράλληλα και ένας τόπος που κρύβει πολλά και σημαντικά μυστικά…

Σύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν είναι γνωστό το πότε η Ακρόπολη κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Οι απόψεις σχετικά με τους πρώτους οικισμούς στην Ακρόπολη ποικίλουν σε ένα φάσμα που αρχίζει από την 3η και τελειώνει στην 6η χιλιετία προ Χριστού. Οι αρχαιολόγοι παραδέχονται ότι στην Ακρόπολη υπάρχουν πολλά οικοδομικά επίπεδα, κάποια από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σήμερα.

Αυτό συμβαίνει επειδή, κάθε φορά που κτιζόταν η Ακρόπολη, τα νέα οικοδομήματα χτίζονταν πάνω στα προηγούμενα. Και δεν θα ήταν επιτρεπτό για κανέναν λόγο, για να βρούμε τι κρύβεται στις αρχαιότερες στρώσεις, να δημιουργήσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα στις νεότερες. Η Ακρόπολη λοιπόν έχει πολλά μυστικά ακόμα που περιμένουν να ανακαλυφθούν.

Στην νότια πλευρά της Ακρόπολης μάλιστα έχουν βρεθεί μεγάλα κομμάτια πέτρας. Αυτό γέννησε την υποψία ότι έχουν αφαιρεθεί με κάποιον τρόπο από το εσωτερικό του βράχου. Ως εκ τούτου θα ήταν πολύ πιθανό κάτω από την Ακρόπολη να υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι και στοές.

Ερευνώντας το θέμα, μπορούμε με ασφάλεια να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάτω από την Ακρόπολη υπάρχουν υπόγειες δίοδοι οι οποίες καταλήγουν σε πολλά σημεία της Αττικής. Αν και η πρόσβαση σήμερα σε τέτοιες στοές είναι πολύ δύσκολη, σε άλλες εποχές κάτι τέτοιο δεν ίσχυε και έτσι έχουμε διάφορες μαρτυρίες οι οποίες μας μιλούν για ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών στην Αττική με κέντρο την Ακρόπολη. Μία αρχαία αναφορά που αποκαλύπτει όχι απλά ότι υπήρχαν στοές κάτω από την Ακρόπολη, αλλά και πως – τότε τουλάχιστον – υπήρχε υπόγεια επικοινωνία με κάποιο παραθαλάσσιο μέρος, είναι αυτή του Παυσανία του περιηγητή που έζησε τον 2ο μετά Χριστόν αιώνα.

Έγραψε λοιπόν ο Παυσανίας:
«ἔστι δὲ καὶ οἴκημα Ἐρέχθειον καλούμενον· πρὸ δὲ τῆς ἐσόδου Διός ἐστι βωμὸς Ὑπάτου, ἔνθα ἔμψυχον θύουσιν οὐδέν, πέμματα δὲ θέντες οὐδὲν ἔτι οἴνῳ χρήσασθαι νομίζουσιν. ἐσελθοῦσι δέ εἰσι βωμοί, Ποσειδῶνος, ἐφ᾽ οὗ καὶ Ἐρεχθεῖ θύουσιν ἔκ του μαντεύματος, καὶ ἥρωος Βούτου, τρίτος δὲ Ἡφαίστου· γραφαὶ δὲ ἐπὶ τῶν τοίχων τοῦ γένους εἰσὶ τοῦ Βαυταδῶν καὶ —διπλοῦν γάρ ἐστι τὸ οἴκημα—[καὶ] ὕδωρ ἐστὶν ἔνδον θαλάσσιον ἐν φρέατι. τοῦτο μὲν θαῦμα οὐ μέγα· καὶ γὰρ ὅσοι μεσόγαιαν οἰκοῦσιν, ἄλλοις τε ἔστι καὶ Καρσὶν Ἀφροδισιεῦσιν· ἀλλὰ τόδε <τὸ> φρέαρ ἐς συγγραφὴν παρέχεται κυμάτων ἦχον ἐπὶ νότῳ πνεύσαντι. καὶ τριαίνης ἐστὶν ἐν τῇ πέτρᾳ σχῆμα· ταῦτα δὲ λέγεται Ποσειδῶνι μαρτύρια ἐς τὴν ἀμφισβήτησιν τῆς χώρας φανῆναι.» (Ελλάδος περιήγησις, Αττικά, 26, [5]).

Σύμφωνα με τον Παυσανία λοιπόν, στο Ερεχθείο υπάρχει ένα «φρέαρ» που έχει σχήμα τρίαινας, μέσα από το οποίο, κάθε φορά που έπνεε νότιος άνεμος, ακούγονταν ήχοι κυμάτων. Το χάσμα αυτό όντως υπάρχει στο Ερεχθείο και, κατά τους αρχαίους χρόνους είχε λατρευτική σημασία καθώς οι αρχαίοι απέδιδαν την δημιουργία του στον Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας. Ο ήχος των κυμάτων που ακουγόταν μέσα από αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να συνεπάγεται πως υπήρχε – αν δεν υπάρχει ακόμα – υπόγεια επικοινωνία της Ακρόπολης με την θάλασσα.

Μια άλλη σημαντική πηγή που μας αποκαλύπτει ότι υπάρχουν διάφορες υπόγειες σήραγγες κάτω από την Αττική είναι και το γεγονός ότι η Ιστορία παραδέχεται ότι οι στοές αυτές χρησιμοποιήθηκαν από τους Έλληνες κατά τον καιρό της επανάστασης του 1821. Και μετά όμως την απελευθέρωση της Ελλάδος, τα σπήλαια δεν ξεχάστηκαν, αλλά έγιναν λημέρια ληστών, όπως του περιβόητου λήσταρχου Νταβέλη, ο οποίος με ορμητήριο το σπήλαιο της Πεντέλης που πήρε το όνομά του, μέσα από τις υπόγειες στοές, μπορούσε να εμφανίζεται σχεδόν σε όποιο σημείο της Αττικής ήθελε και μετά να εξαφανίζεται πάλι μέσα από τα σπήλαια αυτά.

Αργότερα, τον καιρό της γερμανικής κατοχής και συγκεκριμένα την νύχτα μεταξύ 30 και 31 Μαΐου 1941, λέγεται ότι ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος ανέβηκαν στον φυλαγμένο από τους Γερμανούς βράχο της Ακρόπολης κρυφά μέσα από σπήλαιο, κατέβασαν την γερμανική σημαία και έφυγαν απαρατήρητοι πάλι με τον ίδιο τρόπο. Δεδομένου του ότι οι Γερμανοί φύλαγαν τα Προπύλαια ώστε κανείς να μην μπορεί να μπει από εκεί και του ότι ο βράχος της Ακρόπολης είναι απροσπέλαστος από κάθε άλλη πλευρά, ο μόνος τρόπος για να ανέβουν στην Ακρόπολη ήταν μέσα από τα σπήλαια. Το ότι η σημαία των Γερμανών κατέβηκε μέσα στην νύχτα κρυφά λοιπόν, αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης των στοών αυτών.

Εκτός όμως από τα ιστορικά στοιχεία για την ύπαρξη στοών κάτω από την Ακρόπολη και κάτω από την Αττική γενικότερα, αξίζει να αναφέρουμε πως είναι γεωλογικά αποδεδειγμένο πως κάτω από την Ακρόπολη υπάρχει νερό. Το νερό αυτό αποδεδειγμένα δεν είναι στάσιμο αλλά κινείται· έρχεται από κάπου και καταλήγει κάπου αλλού. Το νερό όμως δεν θα μπορούσε να κινηθεί με την μορφή υπόγειων ποταμών, σε περίπτωση που η γη ήταν απολύτως συμπαγής. Αυτό λοιπόν ενισχύει ακόμα περισσότερο την άποψη ότι κάτω από την Αττική υπάρχουν στοές, σήραγγες και σπήλαια.

Σημαντικές μαρτυρίες για την ύπαρξη διάφορων υπογείων στοών κάτω από την Αττική, είναι και αυτές των εργατών που εργάστηκαν για την κατασκευή του μετρό στην Αθήνα. Λέγεται ότι, κατά την διάρκεια των εργασιών, οι εργάτες εντόπισαν πληθώρα υπογείων σηράγγων, άλλες από τις οποίες ήταν υπόγειοι χείμαρροι και άλλες από τις οποίες είχαν αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς μέσα τους βρέθηκαν χιλιάδες αρχαιολογικά ευρήματα, πολλών από τα οποία αγνοείται η τύχη.

Εικάζεται δε πως αν κάποιος που δεν ξέρει τις υπόγειες στοές της Αττικής καταφέρει και διεισδύσει σε αυτές, κινδυνεύει προχωρώντας να βρεθεί να περπατάει στις ράγες του μετρό! Δεν αποκλείεται λοιπόν η πρόσβαση σε ορισμένες από τις στοές αυτές να είναι δυνατή και από κάποια σημεία του υπόγειου σιδηροδρομικού δικτύου του μετρό Αθηνών. Όπως και να ‘χει όμως, κανείς, μέχρι στιγμής, δεν έχει διαψεύσει τα όσα λέγεται πως βρέθηκαν κάτω από την επιφάνεια της γης, τον καιρό των εργασιών για την διάνοιξη των σηράγγων του μετρό.

Αν υπάρχει όμως ένα τέτοιο υπόγειο δίκτυο στοών κάτω από την Αθήνα και αν οι αρχαίοι ήξεραν για την ύπαρξή του, γεννιέται η απορία ως τι τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι. Το γεγονός ότι κοντά σε κάθε μεγάλη έξοδο του υπογείου δικτύου στοών βρίσκεται και κάποιο μεγάλο αρχαίο ελληνικό ιερό, ενώ σε μικρότερες εισόδους υπάρχουν κι εκεί αρχαίοι βωμοί, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι στοές χρησιμοποιούνταν από τους ιερείς των μεγάλων ιερατείων της αρχαιότητας, όπως για παράδειγμα το ιερατείο της Αθηνάς στην Ακρόπολη και το ιερατείο της Δήμητρας στην Ελευσίνα…


ΠΗΓΗ: ΚΕΝΤΡΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ

Ανακαλύφθηκε η μεγαλύτερη δομή στο Σύμπαν

ΑΪΝΣΤΑΪΝ ΥΠΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ;

Αστρονόμοι ανακάλυψαν τη μεγαλύτερη γνωστή δομή στο Σύμπαν: μια ομάδα από κβάζαρ, που για να διανυθεί χρειάζονται 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός!
Η απίστευτα τεράστια κλίμακα της ομάδας των «ημιαστέρων», δείχνει να αψηφά τη Κοσμολογική Αρχή του Άλμπερτ Αϊνστάιν, την υπόθεση δηλαδή ότι το Σύμπαν είναι ισότροπο, ανακοίνωσαν οι ερευνητές.

Τα κβάζαρ, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αποτελούν τα πιο φωτεινά αντικείμενα στο Σύμπαν και πρόκειται για πυρήνες αρχαίων γαλαξιών.
«Είναι γνωστό από το 1982 ότι τα κβάζαρ έχουν την τάση να συγκεντρώνονται σε σύνολα ή «δομές» εκπληκτικά τεραστίων διαστάσεων, δημιουργώντας απίστευτα μεγάλες ομάδες κβάζαρ, ή αλλιώς LQG», αναφέρουν οι ερευνητές.

Η τεράστια ομάδα κβάζαρ που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, έχει διαστάσεις 500 μεγαπαρσέκ (1 μεγαπαρσέκ ισούται με 3,3 εκατομμύρια έτη φωτός). Επειδή η ομάδα LQG επιμηκύνεται, η μεγαλύτερη διάστασή της είναι 1.200 μεγαπαρσέκ, ή 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός, εξηγούν οι αστρονόμοι. Το μέγεθος αυτό είναι 1600 φορές μεγαλύτερο από την απόσταση του Γαλαξία της Γης στον πλησιέστερο γαλαξία, την Ανδρομέδα.

«Παρόλο που είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς την κλίμακα αυτής της LQG, είμαστε σε θέση να δηλώσουμε με βεβαιότητα ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη δομή που έχουμε ανακαλύψει ποτέ στο Σύμπαν», αναφέρει ο Ρότζερ Κλόουζ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου του Κεντρικού Λάνκασιρ στη Βρετανία.
«Αυτή η ανακάλυψη είναι εξαιρετικά συναρπαστική επειδή θέτει υπό αμφισβήτηση την μέχρι τώρα θεωρία για την κλίμακα του Σύμπαντος».

Ανακαλύφθηκε η πιο μακρινή σε χώρο-χρόνο έκρηξη σουπερνόβα

Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ», την πιο μακρινή στον χώρο και τον χρόνο έκρηξη σούπερ-νόβα τύπου «Ια» που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου δέκα δισεκατομμυρίων ετών φωτός και είναι δυνατό να μελετηθεί καλύτερα από κάθε άλλη μακρινή παρόμοια αστρική έκρηξη, πράγμα πολύτιμο για τους αστροφυσικούς.

Η σούπερ-νόβα, με την ονομασία SN SCP-0401 (έχει και το παρατσούκλι «Μίνγκους» από τον ομώνυμο μουσικό της τζαζ!) εντοπίστηκε από τους επιστήμονες του Προγράμματος Κοσμολογίας Σούπερ-νόβα του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ, όπου επικεφαλής είναι ο νομπελίστας καθηγητής αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ Σαρλ Περλμούτερ.
Η ανακάλυψη -που ανακοινώθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας- θα βοηθήσει στην καλύτερη «μέτρηση» της κοσμικής ιστορίας και της διαχρονικής εξέλιξης της σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους δύναμης που επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος (όπως ανακάλυψε ο Περλμούτερ το 1998 και γι' αυτό βραβεύτηκε το 2011).

Ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι πώς και γιατί η σκοτεινή ενέργεια φαίνεται να επηρεάζει την επέκταση του σύμπαντος διαφορετικά σε διαφορετικές περιοχές του. «Με τη SN SCP-0041, έχουμε το πρώτο παράδειγμα μιας καλά μετρήσιμης σούπερ-νόβα, τόσο μακριά που μπορεί να αξιοποιηθεί για την μελέτη της ιστορίας επέκτασης του σύμπαντος εδώ και σχεδόν 10 δισ. χρόνια», δήλωσε ο ερευνητής Ντέηβιντ Ρούμπιν.

Οι περισσότερες σούπερ-νόβα ξεκινούν ως άστρα των οποίων καταρρέει ο πυρήνας, όμως μια σούπερ-νόβα τύπου Ια αρχίζει ως λευκός νάνος που απορροφά μάζα από ένα άλλο γειτονικό άστρο-συνοδό. Όταν το άστρο-νάνος φθάσει σε μια κρίσιμη μάζα, εκρήγνυται σε μια τιτάνια θερμοπυρηνική έκρηξη.

Το φως από τις εκρήξεις αυτού του είδους, καθώς ταξιδεύει έως τη Γη, θεωρείται από τους αστρονόμους ιδανικό σημείο αναφοράς για τη μέτρηση των κοσμικών αποστάσεων, καθώς και για τον υπολογισμό του πόσο έχει επεκταθεί (διασταλεί) το σύμπαν από τότε που έγινε η συγκεκριμένη έκρηξη.

Πλανητικό σύστημα στον Βέγα;

Το υπέρλαμπρο άστρο ίσως διαθέτει μια Γη και ένα Άρη

H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια καλιτεχνική απεικόνιση της ζώνης αστεροειδών που πιθανώς υπάρχει στον Βέγα
Νέα εντυπωσιακά στοιχεία για ένα από τα πιο λαμπρά άστρα του ουρανού. Οι παρατηρήσεις που έκαναν τα διαστημικά τηλεσκόπια Herschel και Spitzer στον Βέγα (Vega) αποκαλύπτουν την ύπαρξη μιας ζώνης αστεροειδών γύρω από το άστρο παρόμοια με εκείνη που υπάρχει γύρω από τον Ήλιο.
Οι αστρονόμοι που μελέτησαν αυτά τα νέα στοιχεία εικάζουν ότι ο Βέγας διαθέτει ένα πλανητικό σύστημα. Μάλιστα πιθανολογούν ότι το πλανητικό σύστημα του Βέγα είναι παρόμοιο με το δικό μας και θεωρούν πιθανό να υπάρχουν σε αυτό βραχώδεις πλανήτες παρόμοιου μεγέθους με τη Γη και τον Αρη.

Τα ευρήματα

Ο Βέγας είναι το όνομα του αστέρα α (άλφα) του αστερισμού της Λύρας. Είναι το φωτεινότερο άστρο του αστερισμού Λύρας και ο δεύτερος σε φωτεινότητα ολόκληρου του βόρειου ημισφαιρίου στον ουράνιο θόλο.
Τα διαστημικά τηλεσκόπια εντόπισαν υψηλές συγκεντρώσεις θερμής αλλά και ψυχρής κοσμικής ύλης στο άστρο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι συγκεντρώσεις θερμής ύλης είναι μια ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται σε κοντινή τροχιά γύρω από το άστρο. Μια ζώνη παρόμοια με την ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται κοντά στον Αρη η οποία οφείλει την ύπαρξη της στις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις του Κόκκινου Πλανήτη και 2 γιγάντων αερίου, του Δία και του Κρόνου.
Οι συγκεντρώσεις ψυχρής κοσμικής ύλης είναι πιθανώς μια δεύτερη ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Βέγα αλλά σε απομακρυσμένη απόσταση από το άστρο. Μια ζώνη παρόμοια με την ζώνη αστεροειδών Kuiper που βρίσκεται στις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος έξω από τον Πλούτωνα.

Η θεωρία

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την Κέιτ Σου, καθηγήτρια αστρονομίας στο Αστεροσκοπείο Steward του Πανεπιστημίου της Αριζόνα μελέτησε τα δεδομένα και ανέπτυξε μια θεωρία. Οι ερευνητές εικάζουν ότι οι συνθήκες στον Βέγα είναι σχεδόν πανομοιότυπες με εκείνες στο ηλιακό μας σύστημα. Εκτιμούν ότι είναι πολύ πιθανό στο κενό ανάμεσα στις δύο ζώνες αστεροειδών θα έχει αναπτυχθεί ένα πλανητικό σύστημα παρόμοιο με το δικό μας.
Ότι υπάρχουν γίγαντες αερίου χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα του Δία, του Κρόνου, του Ποσειδώνα και του Ουρανού αλλά και βραχώδεις πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης και του Αρη. Οι ερευνητές παρουσίασαν τη θεωρία τους στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αστρονομίας που διεξάγεται αυτές τις μέρες στο Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια.

Όταν ο Άρης ήταν... Γη

Προσομοιώσεις αποκαλύπτουν την εικόνα του Κόκκινου Πλανήτη στο μακρινό παρελθόν

Μια από τις εικόνες που δείχνουν μια γήινη όψη του Άρη
Ένας αμερικανός μηχανικός λογισμικού χρησιμοποιώντας δεδομένα της NASA δημιούργησε ένα τρισδιάστατο μοντέλο του Άρη όπως αυτός ήταν πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, όταν επικρατούσαν συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης - όταν δηλαδή στον Άρη υπήρχε νερό σε υγρή μορφή αλλά και ατμοσφαιρικές συνθήκες παρόμοιες με αυτές του πλανήτη μας. Οι εικόνες που δημιουργήθηκαν αποκαλύπτουν μια εικόνα του Άρη στην οποία μοιάζει με δίδυμο αδελφάκι της Γης.
Το μοντέλο δημιούργησε ο Κέβιν Γκιλ που έσπευσε να αναφέρει ότι οι εικόνες δεν αποτελούν απόλυτα πιστή ανασύνθεση των επιστημονικών δεδομένων για τον Άρη αλλά έχει γίνει η σχετική επεξεργασία ώστε η εικόνα του πλανήτη να προσομοιάζει με εκείνη της Γης.

Άλλη μια πιθανή όψη του Αρη στο μακρινό παρελθόν

Kalpa Vigraha,το παράξενο αγαλματίδιο που έχει προκαλέσει στην CIA πολύ άγχος

Tα παρακάτω έχουν σταλεί από δύο συνταξιούχους πράκτορες της CIA που επιθυμούν να παραμείνουν ανώνυμοι. Η απώλεια ενός μικρού, μόλις 47 γραμμαρίων, αρχαίου ινδουιστικού ορειχάλκινου αγαλματιδίου που...ονομάζεται Kalpa Vigraha έχει προκαλέσει στην CIA πολύ άγχος.
Ποια ήταν η σημασία αυτού του ειδώλου; Τι κάνει η CIA με ένα αρχαίο ινδουιστικό λείψανο; Και γιατί τόσο άγχος; Η ιστορία ξεκινά σχεδόν μισό αιώνα πριν. Ένα βαρύ κιβώτιο που περιείχε το είδωλο σύμφωνα με πληροφορίες δίνεται σε αξιωματούχους της CIA για να φυλαχτεί στο Lo Monthang ("Mustang" ονομάζεται στα αρχεία της CIA) από έναν Θιβετιανό μοναχό ο οποίος συνοδευόταν από φρουρούς Khampa κάποια στιγμή το 1959-60.
Ένας περίεργος αξιωματούχος της CIA κατέγραψε με λεπτομέρειες τα όσα τους είπε ο μοναχός για το κιβώτιο και το περιεχόμενό του. Γιατί πίστευε πως ήταν σημαντικό να καταγράψει την ιστορία του μοναχού; Απ’ ότι φαίνεται όμως, οι Αμερικανοί αρχικά δεν ήταν αρκετά εντυπωσιασμένοι με τις αξίες που συνδέονται με τα αντικείμενα της ανατολικής λατρείας εκείνη την εποχή, καθώς προτεραιότητά τους ήταν να διεξάγουν έναν ανταρτοπόλεμο εναντίον των κινεζικών δυνάμεων που προωθούνταν στο Θιβέτ.

Την ίδια εβδομάδα που οι υπάλληλοι της CIA παρέλαβαν το κιβώτιο υπήρξαν μερικές αψιμαχίες με κινέζικες δυνάμεις κατά τη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν ο μοναχός και οι φρουροί του. Οι υπάλληλοι της CIA, μην ξέροντας τι να κάνουν το περίεργο κιβώτιο το φόρτωσαν σε ένα αεροσκάφος και το έστειλαν σε μια μυστική αεροπορική βάση στην Ινδία, αργότερα το μετέφεραν στο στρατόπεδο Hale, μια εγκαταλειμμένη βάση του στρατού κοντά στο Vail του Κολοράντο. Λίγες εβδομάδες αργότερα το κιβώτιο κατέληξε σε μια αποθήκη της CIA στην Ουάσιγκτον με τον κωδικό "ST Circus Mustang-0183".

Αρκετός καιρός θα περάσει προτού κάποιος στην CIA αποφασίσει να δείξει ενδιαφέρον για το κιβώτιο και το περιεχόμενό του. Ένα παράξενο χειρόγραφο που βρέθηκε στο εσωτερικό και το ασυνήθιστης ηλικίας κιβώτιο σε συνδυασμό με το μοναδικό σχεδιασμό του, τους ώθησε να κάνουν δοκιμές με ραδιενεργό άνθρακα στο ξύλο από το οποίο αποτελούνταν το κιβώτιο.
Τα αποτελέσματα που τους δόθηκαν από το Εργαστήριο Ακτινοβολίας Berkeley του το Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (UCRL) εξέπληξε τους υπαλλήλους της CIA. Η παλαιότητα του φθαρμένου ξύλινου κιβωτίου και του ειδώλου ήταν σκέτη σπαζοκεφαλιά. Δεν ανήκε σε αυτή την yuga (γιούγκα - οι εποχές στην ινδουιστική ιστορία), όπως είχε ισχυριστεί ο μοναχός. Ανήκε σε μια περίοδο που ονομάζεται Dwapara yuga, κάνοντας το, το παλαιότερο ανθρώπινο τεχνούργημα.
Η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα (C14) που διεξήχθη από το UCRL για το βαρύ κιβώτιο, του όποιου η κάθε πλευρά είχε πάχος 22 εκατοστά έδειξε μια χρονολογία περίπου στο 26.450 π.Χ.. Αυτό το κάνει πάνω από 28.450 χρόνια παλιό, και περίπου 23.300 χρόνια παλαιότερο από τον θρυλικό ινδουιστικό πόλεμο Kurukshetra. Ειδικοί εξέτασαν και το είδωλο και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν το παλαιότερο ινδουιστικό είδωλο. Κανένας γνωστός πολιτισμός της ιστορίας δεν υπήρχε πριν από 6.000 χρόνια.

Το Kalpa Vigraha σύμφωνα με πληροφορίες βρέθηκε μέσα στο βαρύ μεταλλικό κιβώτιο, που ήταν επενδεδυμένο με ξύλο, και ήταν κλειδωμένο με μια αρχαία κλειδαριά. Το κιβώτιο από μόνο του ήταν παράξενο, καθώς ο ελεύθερος χώρος στο εσωτερικό του ήταν μόλις 20x20x20 εκατοστά, ενώ το ξύλο που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή και των πέντε πλευρών του είχαν πάχος περίπου 22 εκατοστά το καθένα! Το καπάκι του είχε πάχος περίπου 15 εκατοστά.
Οι πλευρές από ξύλο τικ προστατευόταν περισσότερο από μια πλάκα κράματος χαλκού πάχους 2,5 εκατοστών η οποία, παρά τη σοβαρή εξωτερική διάβρωση, είχε διατηρήσει το ξύλο σε καλό βαθμό. Οι πλάκες φαίνεται πως είχαν καρφωθεί στο ξύλο με καρφιά από παρόμοιο κράμα. Αν και έλειπαν πολλά πριτσίνια, το μεταλλικό περίβλημα ήταν καλά στερεωμένο. Το κιβώτιο φαινόταν πως είχε μένει θαμμένο για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και ήταν ορατές γρατσουνιές στο εξωτερικό, από τις απόπειρες που γινόταν για να καθαριστεί από τη διάβρωση.

Η υγρασία δεν είχε περάσει στο εσωτερικό του κιβωτίου, παρά την ηλικία του, αν και σε κάποιο βαθμό παρατηρήθηκε φυσική οξείδωση και φθορά στο περιεχόμενο του -ένα χειρόγραφο γραμμένο σε ξύλινα πηχάκια και το μικρό χάλκινο είδωλο. Το παλιό προ-Rigvedic σανσκριτικού τύπου χειρόγραφο μεταφράστηκε από την CIA με δυσκολία.
Μάλιστα αναφέρεται πως χρειάστηκαν δύο χρόνια για την αποκρυπτογράφηση, απασχολώντας ειδικούς μεταξύ των οποίων και ορισμένοι Ινδοί και Νεπαλέζοι. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η γλώσσα ανήκε στην πρώτη περίοδο του Ινδουισμού, που θεωρούνταν πως δεν υπήρχε καμία γλώσσα και ότι οι Βέδες είχαν διασωθεί προφορικά.

Το χειρόγραφο φαινόταν να είναι κάτι σαν σανσκριτικά, αλλά κανείς αρχαιολόγος ή ιστορικός δεν είχε συναντήσει πριν κάτι ανάλογο. Το χειρόγραφο ανέφερε το όνομα του ειδώλου -"kalpa maha-ayusham rasayana vigraha" και η CIA το «κόντυνε» σε "Kalpa Vigraha".Το Kalpa Vigraha είναι ένα μικρό ορειχάλκινο είδωλο βάρους 47,10 γραμμαρίων που απεικονίζει μια θεότητα που μοιάζει με τον Ινδουιστικό θεό Σίβα γονατιστό ή καθιστό στο ένα γόνατο. Στο κεφάλι του σχηματίζεται κάτι σαν φίδι.
Στο δεξί χέρι ήταν ένας δίσκος ή ένα κυκλικό όπλο, ίσως το "sudharshan- chakra" της ινδουιστικής μυθολογίας. Γύρω από το λαιμό του ήταν μια σειρά από χάντρες. Το μέταλλο σχηματίζει τρεις «θηλιές» στη μία πλευρά από το φίδι, ένα χέρι που κρατάει ένα βούκινο και τον δίσκο. Είχε ύψος περίπου 5,3 εκατοστά και πλάτος περίπου 4,7 εκατοστά, με μια κυκλική βάση μήκους 2,5 εκατοστών και πλάτους 1,7. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι το μικρό άγαλμα είχε εξαιρετική σημασία για να διατηρείτε με τόσο φροντίδα σε ένα κιβώτιο τόσο σκληρό και με τέτοια αντοχή.

Όμως, μετά τη μετάφραση του χειρογράφου, τα γεγονότα που περιβάλλουν το Kalpa Vigraha πήραν ξαφνικά μια μυστηριώδη στροφή. Τα αρχεία του UCRL κατασχέθηκαν από τη CIA και ένα πέπλο σιωπής απλώθηκε σε ότι είχε να κάνει με το κιβώτιο και το ινδουιστικό είδωλο. Το «ST Circus Mustang-0183» αφαιρέθηκε από τον κατάλογο στην αποθήκη της CIA, και όλο το επεισόδιο κρύφτηκε για κάποιο ανεξήγητο λόγο.
Ωστόσο, η ανώνυμη πηγή, ένας συνταξιούχος πράκτορας της CIA, αποκάλυψε ότι με βάση το κείμενο του χειρόγραφου που βρέθηκε μαζί με το είδωλο, πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από άκρως απόρρητα πειράματα από τη CIA σε ανυποψίαστους πολίτες στις ΗΠΑ και σε άλλα μέρη τον κόσμο. Σύμφωνα με την ανώνυμη πηγή, στο Langley της Βιρτζίνια, ένας «εσωτερικός κύκλος» της CIA αφιερώθηκε στη διεξαγωγή πειραμάτων στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Βασίστηκε στο αρχαίο χειρόγραφο και το Kalpa Vigraha έπαιξε σημαντικότερο ρόλο σε αυτή την παράξενη έρευνα.

Η πηγή, που εν μέρει εμπλέκονταν στην έρευνα, εξήγησε ότι ένα από τα πειράματα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έπρεπε κάποιος να πίνει ένα ποτήρι νερό κάθε ημέρα για 3 ημέρες. Αυτό το νερό νωρίτερα είχε "φορτιστεί" από πράκτορες της CIA απλά τοποθετώντας το είδωλο σε ένα μεγάλο χάλκινο δοχείο που περιέχει πόσιμο νερό για 9 ημέρες, πριν το πιεί το «πειραματόζωο».
Κανείς δεν ήξερε τι αποτελέσματα περίμεναν να έχουν από αυτό το αθώο πείραμα εκείνη την εποχή, αλλά κορυφαίοι αξιωματούχοι της CIA έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον. Το «φορτισμένο» νερό εστάλη και σε διάφορα εργαστήρια κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας και όλες οι εκθέσεις και τα έγγραφα που έλαβαν από τα εργαστήρια εστάλησαν απευθείας στον διευθυντή της CIA, John McCone.
Η ανώνυμη πηγή θυμάται ότι εκείνη την περίοδο μια σειρά από βιβλία σχετικά με την ομοιοπαθητική και την ayurveda (Αγιουρβέδα) παρελήφθησαν από διάφορα μέρη του πλανήτη και κυκλοφορούσαν στο τμήμα με επισημάνσεις και υποσημειώσεις. Εκτός από τους πειραματιστές, κανείς δεν ήξερε τι συνέβαινε.

Ένα μήνα αργότερα, η πηγή κλήθηκε να ηγηθεί μιας 9μελους ομάδας αποτελούμενη κυρίως από γυναίκες, της οποίας μοναδικός στόχος ήταν να δώσει αυτό το νερό σε ανυποψίαστους πολίτες στις ΗΠΑ. Αυτοαποκαλούνταν «Watering Team» (Ομάδα Ποτίσματος). Δεν τους ήταν γνωστό σε ποια «πειραματόζωα» θα έδιναν το νερό καθώς επιλέγονταν τυχαία από τους πειραματιστές, αλλά αυτό που ήταν βέβαιο ήταν ότι άλλοι ήταν έφηβοι, μερικοί μεσήλικες και πολλοί άνω των 60 ή 65 τουλάχιστον.
Τους είχαν δοθεί λεπτομερείς οδηγίες για το πώς θα έκαναν το «πότισμα». Αυτό που έγινε επίσης σαφές στην ομάδα αργότερα ήταν ότι όλα τα «πειραματόζωα» γεννήθηκαν Αμερικανοί, μαύροι και λευκοί, διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων. Υπήρχαν πολλές Αφροαμερικανές. Το «πότισμα» έπρεπε να γίνει χωρίς τη γνώση των «πειραματόζωων» κάνοντας τα φίλους ή αναζητώντας αβλαβείς ευκαιρίες να τους δώσουν να πιούν ένα ποτήρι νερό για τρεις συνεχόμενες ημέρες. Η ομάδα συχνά απετύχαινε, καταλήγοντας το νερό να το πιούν κατά λάθος άλλα μέλη της οικογένειας που είχαν υποδειχθεί. Έπρεπε να αναφέρουν όμως και γι’ αυτά.

Αυτό συνεχίστηκε για μερικούς μήνες. Μερικά από τα «πειραματόζωα» ήταν σε απομακρυσμένες πολιτείες και πόλεις των ΗΠΑ. Προφανώς η CIA είχε κάποιο σύστημα για να παρακολουθεί τα αποτελέσματα του πειράματος καθώς η «ομάδα» δεν ήταν υποχρεωμένη να παραμένει κοντά τους αφού είχαν πιεί το νερό. «Να απομακρύνεστε χωρίς να εγείρεται ερωτήματα», τους είπαν.
Για να διατηρεί προσωπικό αρχείο -η πηγή έγραφε σημειώσεις στο ημερολόγιό της- κατέγραφε τα ονόματα και τις διευθύνσεις των διαφόρων «πειραματόζωων» που έπρεπε η ομάδα του να δώσει το νερό. Αυτό απαγορευόταν από την υπηρεσία, ωστόσο πολλοί το έκαναν και η CIA το γνώριζε.
Η πηγή θυμάται ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που οι πράκτορες της CIA που γνώριζαν αυτά τα πειράματα, συμπεριλαμβανομένων και των μελών της δικής του «Ομάδας» συχνά αμφισβητούσαν και έλεγχαν συνέχεια ακόμη και το δικό τους νερό, συχνά έφευγαν από το γραφείο για να φέρουν νερό για τους ίδιους ή για να κάνουν καφέ. «Ήταν μια περίοδο δυσφορίας και ανησυχίας για λόγους που δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε», θυμάται.

Μόλις ολοκληρώθηκε το «πότισμα», η αποστολή ματαιώθηκε απότομα. Τα επόμενα χρόνια η πηγή, δεν άκουσε τίποτα γι’ αυτό το πείραμα, παρά μόνο σαν αστείο. Στα μέλη του «εσωτερικού κύκλου» ανατέθηκαν πιο δύσκολες αποστολές στις ΗΠΑ και στον κόσμο. Ποτέ δεν ανακαλύφθηκαν οι λόγοι για τον περίεργο πείραμα, αλλά ούτε και τα αποτελέσματα.
Με τον καιρό ξεχάστηκε και αντιμετωπίστηκε ως ακόμη μια από τις πολλές ιδιαιτερότητες στις οποίες επιδόθηκε η CIA κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Ένα πρόσφατο τηλεφώνημα από μια άλλη πολιτεία των ΗΠΑ ένα πρωινό του Δεκεμβρίου του 2008 τα άλλαξε όλα. Η πηγή, συνταξιούχος πλέον, πληροφορήθηκε ξαφνικά ένα βράδυ από έναν άλλο συνταξιούχο πράκτορας της CIA ότι το Kalpa Vigraha «χάθηκε». Ο πράκτορας που τηλεφώνησε ήταν κάποτε μέλος του «εσωτερικού κύκλου», κάποιος που ήξερε γιατί γινόντουσαν τα πειράματα στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Καθώς τον άκουγε, η πηγή χρειάστηκε κάμποσο χρόνο για να θυμηθεί σε ποιο "είδωλο" αναφερόταν.
«Το ινδουιστικό είδωλο, αγαπητέ μου, δεν θυμάσαι, εκείνο που λεγόταν Kalpa Vigraha;» είπε. «Δεν θυμάσαι τα πειράματα των οποίων σε έθεσαν επικεφαλή της «Ομάδας ποτίσματος»; Σου τηλεφωνώ γιατί ήξερα με βεβαιότητα ότι θα είσαι ζωντανός και σε θέση να ακούσεις αυτήν την είδηση.»
"Μου τηλεφωνείς σήμερα, 32 χρόνια μετά την συνταξιοδότηση μου, για να μου πεις για ένα παλιό ξεχασμένο είδωλο που ποτέ δεν κατάλαβε κανείς μας! Και τι έγινε που χάθηκε; Σιγά το πράγμα!"
«Σιγά το πράγμα!»
Η φωνή στην άλλη άκρη του τηλεφώνου είχε να πει μια εκπληκτική ιστορία.

Η ιστορία της CIA, για τα πειράματα με το Kalpa Vigraha όπως του αποκαλύφθηκε, έβαζε κάτω ακόμη και το X-Files!
Ο πρώην πράκτορας της CIA που τηλεφώνησε στην πηγή εκείνο το πρωί του Δεκεμβρίου του 2008 και κάποτε μέλος του «εσωτερικού κύκλου», ήταν μικροβιολόγος με ειδίκευση στην ανοσοθεραπεία, όταν προσελήφθη από τη CIA το 1946 για να αναλύσει τα στοιχεία του προγράμματος "Lebensborn" («Τα Παιδιά του Χίτλερ») που κατασχέθηκαν από τη ναζιστική Γερμανία μετά την πτώση του Χίτλερ. Ο μικροβιολόγος ήταν μόνο 38 χρονών τότε. Αυτό σημαίνει πως ήταν περίπου 100 χρονών όταν έκανε το τηλεφώνημα στον πρώην συνάδελφό του, ηλικίας 98 χρόνων, το πρωί του Δεκεμβρίου του 2008.

Του υπενθύμισε τα πολλά «πειραματόζωα» που είχε σαν στόχο η CIA για την κατανάλωση του νερού το 1960-61, πολλοί από τους οποίους είχαν ποτιστεί από την ίδια την πηγή προσωπικά. Η πηγή μπόρεσε να θυμηθεί πολλά από τα ονόματα, και έλεγξε το ημερολόγιό του για να επιβεβαιώσει και να φρεσκάρει τη μνήμη του με όλους όσους είχε γίνει «φίλος» για να τους κάνει να πιούν το νερό.
Μια εβδομάδα αργότερα συναντήθηκαν για να συζητήσουν το θέμα. Έψαξαν τη λίστα στο παλιό ημερολόγιο, και για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, θυμήθηκαν τα γεγονότα πριν από 45 χρόνια και πλέον. Η πηγή ενημερώθηκε από τον πρώην συνάδελφο του σχετικά με τα γεγονότα των πειραμάτων του Kalpa Vigraha που δεν του είχαν αποκαλυφθεί νωρίτερα.
Έμαθε ότι υπήρξαν και άλλες «ομάδες ποτίσματος» σε πολλά μέρη του κόσμου στις αρχές του 1960. Ο συνάδερφος του είχε φέρει μαζί του μια πολύ μεγαλύτερη λίστα, δείχνοντας διορθώσεις που είχαν γίνει με τον καιρό στα ονόματα των γυναικών «πειραματόζωων» που είχαν παντρευτεί ή ξαναπαντρευτεί και έπαψαν να χρησιμοποιούν τα παλιά τους επίθετα.
Η CIA κρατούσε μια σχολαστική λίστα («ετικέτα Kalpa», ονομαζόταν) σχεδόν με όλα τα «πειραματόζωα» σε όλο τον κόσμο, και ήλεγχαν τη ζωή τους κρυφά. Δεν είχαν και πολλά να παρακολουθούν βέβαια. Δουλειά τους ήταν, και εξακολουθεί να είναι, να αναφέρουν, αν το «πειραματόζωο» (όπου και αν ήταν στον κόσμο) ήταν ακόμα ζωντανό. Ο λόγος; Όλα τα άτομα που «συμμετείχαν» στο πείραμα με το Kalpa Vigraha αναμενόταν να ζήσουν πολύ, πάνω από τα 100, τουλάχιστον, ίσως να περνούσαν και τα 110 ή και τα 120. Φυσικά αυτό δεν περιλαμβάνει όσους έχασαν τη ζωή τους από αφύσικους θανάτους, σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα ή άλλες καταστροφές, δολοφονίες, αυτοκτονίες, τυχαία δηλητηρίαση ή πέθαναν σε συγκρούσεις ή σε πόλεμο.

Η πηγή ενημέρωσε τη λίστα του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αντικατέστησε τη λέξη "νέγρος" με το "αφροαμερικανός", όπως είναι αποδεκτό σήμερα. Ο συνάδελφος του δεν θα του έδινε τη δική του μεγαλύτερη λίστα. Ήταν άσχετη του είπε.
Του είπε επίσης, πως αποκάλυψε ότι μετά από πολλά χρόνια που συνταξιοδοτήθηκε είχε μάθει, ότι και οι δυο μαζί με άλλους 12 συνεργάτες τους στη CIA υπήρξαν ανυποψίαστα «πειραματόζωα» προτού τους παραχωρηθούν οι ομάδες τους.
Η πηγή επέλεξαν να αποκαλύψει τη λίστα του. Αλλά πριν το κάνει αφαίρεσε τα ονόματα όσων πίστευε ότι ήταν ακόμα ζωντανοί, καθώς δε θα μπορούσε να τους "αντιμετωπίσει" αν εμφανιζόταν ποτέ στην τηλεόραση.

Ακολουθεί ο κατάλογος των προσώπων που απεβίωσαν. Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι όλοι έζησαν πάνω από τα 110 πριν πεθάνουν, κάποιοι φθάνοντας ακόμη και στην ηλικία των 115 και πάνω:
Fannie Thomas, Sarah Knauss, Mary McKinney, Lucy Hannah, Margaret Skeete, Elizabeth Bolden, Maggie Barnes, Edna Parker, Bettie Wilson, Susie Gibson, Zora Wriggle, Maude Davis Farris-Luse, Delina Filkins, Mathew Beard, Carrie Lazenby, Myrtle Dorsey, Elena Slough, Wilhelmina Geringer Kott, Clara Huhn, Ettie Mae Greene, Emma Verona Johnston, Odie Mathews, Florence Knapp, Irene Frank, Emma Tillman, Grace Thaxton, Minnie Ward, Arbella Ewing, Catherine Hagel, Fred H. Hale, Sr., Bertha Fry, Mae Harrington, Agatha Mitchell, Moses Hardy, Corinne Dixon Taylor, Bettie Chatmon, Mary Christian, Johnson Parks, Mary Parr, John Ingram McMorran, Mary Electa Nobel Bidwell, Martha Graham, Gladys Swetland, Mary Randall, Mary Anna Boone.
Τέσσερα ονόματα, η Ruth Golonka, ο Willie Lee Morgan, ο Steven Martin και ο Bert Jenkins πέθαναν "κατά λάθος". Η Ruth Golonka, πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, ο Willie Lee Morgan δολοφονήθηκε. Και οι Steven Martin και Bert Jenkins στο Βιετνάμ.
Η απώλεια του Kalpa Vigraha
(Οι ακόλουθες πληροφορίες ελήφθησαν από άλλη πηγή που εξακολουθεί να εργάζεται στην CIA)
Το Kalpa Vigraha, το αντικείμενο με κωδικό «ST Circus Mustang-0183», δεν είχε ακουστεί για πολλές δεκαετίες. Σε κάποιον έλεγχο που πραγματοποιήθηκε το 1996 αποδείχτηκε ότι το βαρύ κιβώτιο υπήρχε στην αποθήκη, αλλά το είδωλο και το χειρόγραφο «είχαν χαθεί». Σε μια έρευνα πολλών εβδομάδων, που εκτεινόταν σε πολλές πολιτείες, και σε έρευνες πολλών υπαλλήλων που είχαν συνταξιοδοτηθεί, η Υπηρεσία μπόρεσε να βρει το χειρόγραφο στο σπίτι ενός μικροβιολόγου τον οποίο είχε προσλάβει η CIA πριν από πολλά χρόνια για να αναλύσει το "φορτισμένο" από το Kalpa Vigraha νερό.

Το χειρόγραφο βρέθηκε, αλλά η τύχη του Kalpa Vigraha αποτελεί ακόμα μυστήριο. Μετά την ανακάλυψη του χειρόγραφου, ακολούθησε ένας χείμαρρος από μυστηριώδεις θανάτους μικροβιολόγων. Τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο γέμισαν με θεωρίες συνωμοσίας για το θάνατο των μάλλον ανησυχητικών θανάτων τους, αλλά λίγοι υποπτεύθηκαν τη CIA μέχρι που η 2η πηγή, ένας εν ενεργεία πράκτορας της CIA μίλησε. Ωστόσο είναι δύσκολο να αποδοθούν όλοι αυτοί οι ανεξήγητοι θάνατοι στη CIA. Οι συμπτώσεις είναι εξίσου δύσκολο να αποκλειστούν, αν βεβαίως η 2η πηγή είναι ειλικρινής σχετικά με τα γεγονότα.
Σύμφωνα με την 2η πηγή το Kalpa Vigraha μεταφέρθηκε λαθραία από τις ΗΠΑ στην Ινδία. Οι τελευταίες πληροφορίες που έφτασαν στα κεντρικά γραφεία της CIA είναι ότι βρίσκεται στην κατοχή κάποιων υπαλλήλων ή επαγγελματιών λογισμικού στο Hyderabad, στο ινδικό κρατίδιο του Άντρα Πραντές.

Για πρώτη φορά μετά από 48 χρόνια, φωτογραφίες του Kalpa Vigraha, που το απεικονίζουν και από τις τέσσερις πλευρές, κυκλοφόρησαν σε όλο τον κόσμο από την CIA μαζί με μια τεράστια ανταμοιβή σε μετρητά για την επιστροφή του.

Πρέπει οι αστροφυσικοί να μελετήσουν πάλι πως σχηματίζονται οι γαλαξίες

Στο Στρασβούργο (ανατολική Γαλλία), ένας μαθητής λυκείου, 15 ετών, ο Νέιλ Ιμπάτα, συνυπέγραψε σήμερα επιστημονική μελέτη αστροφυσικής, που ήδη δημοσίευσε η έγκυρη βρετανική επιθεώρηση Nature.
"Ο πατέρας του μαθητή, Ροντρίγκο Ιμπάτα, που συνυπογράφει τη μελέτη, κάλεσε τον γιό του στο αστεροσκοπείο Στρασβούργου (ο πατέρας εργάζεται εκεί) να κάνει εκπαίδευση στο πλαίσιο του προγράμματος Python--το πρόγραμμα αυτό αφορά την εξέλιξη των πολύ μικρών γαλαξιών, γύρω από τον μεγάλο γαλαξία της Ανδρομέδας, αναφέρει το CNRS.

Πράγματι, ο μαθητής εργάστηκε κοντά στον πατέρα του για το πρόγραμμα Python. "Μελετώντας ο γιός Ιμπάτα, πρώτος έφερε στο φως την κίνηση εναλλαγής, που κάνουν συνεχώς κάποιοι μικροσκοπικοί γαλαξίες γύρω απ τον πολύ μεγαλύτερό τους γαλαξία της Ανδρομέδας", αναφέρει πάντοτε το CNRS.

Έτσι, απέκτησε ο μαθητής το δικαίωμα να συνυπογράψει την επιστημονική μελέτη (μαζί με τον πατέρα του και περίπου 15 άλλους αστρο-φυσικούς --από πολλά ευρωπαϊκά κράτη, αλλά και από την Αυστραλία, τον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες).
Πράγματι, η παρουσία μικροσκοπικών γαλαξιών γύρω από πολύ μεγαλύτερους γαλαξίες, παραδείγματος χάρη της Ανδρομέδας, έχει επισημανθεί επιστημονικά εδώ και καιρό : οι μικροσκοπικοί γαλαξίες είναι τα υπολείμματα πολύ πιό ευρύχωρων γαλαξιών,που όμως οι γειτονικοί γαλαξίες απορροφούν διαρκώς κομμάτια τους.

Για καιρό, οι αστρονόμοι θεωρούσαν ότι αυτά τα δύο συμπαντικά φαινόμενα, αντικείμενα διαρκούς παρατήρησης, είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους, υπενθυμίζει το CNRS.

Με τη νέα μελέτη, που δημοσιεύει η επιθεώρηση Nature, συνυπογραφόμενη από τον πατέρα και τον γιό Ιμπάτα, η αστρονομική θεωρία εμπλουτίζεται, αποκαλύπτεται και τεκηριώνεται η εξής επιστημονική πραγματικότητα : --ότι γύρω από τον γαλαξία της Ανδρομέδας η πλεοψηφία των μικροσκοπικών γαλαξιών είναι οργανωμένη σε μια γιγάντια δομή, με τη μορφή ενός πιάτου και διαρκείς κινήσεις εναλλαγής στο εσωτερικό της δομής, τόσο γιγάντιας δομής, ώστε η διέλευση απ αυτήν θα διαρκούσε πιό πολύ από ένα εκατομμύριο έτη φωτός, όπως σχολιάζεται στην Nature.
Πρόκειται για μια επιστημονική ανακάλυψη που θα πρέπει να ωθήσει τους αστροφυσικούς να ξαναμελετήσουν, πώς σχηματίζονται σταδιακά οι γαλαξίες, προστίθεται στον ίδιο σχολιασμό.