Εξερεύνηση του Άρη στις…Άλπεις

Φορώντας μια νέα διαστημική στολή ομάδα επιστημόνων εισήλθε σε μια σπηλιά στα βάθη των Αλπεων πραγματοποιώντας μια αποστολή προσομοίωσης στον Αρη. Οι ερευνητές δοκίμασαν τη στολή ενώ πραγματοποίησαν και διάφορα πειράματα.


Η ερευνητική ομάδα

Επιστήμονες στην Αυστρία έχουν δημιουργήσει το Austrian Space Forum, μια ομάδα έρευνας και ανάπτυξης διαστημικών τεχνολογιών που τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρώσει την προσοχή της στην προετοιμασία μιας επανδρωμένης αποστολής στον Αρη.

Διασημότερο προϊόν αυτής της προσπάθειας είναι η στολή Aouda X. Πρόκειται για μια βαριά στολή το πρωτότυπο της οποίας ζυγίζει 45 κιλά και δημιουργήθηκε για τους αστροναύτες που θα πατήσουν στο έδαφος του Αρη. Η στολή έχει ενσωµατωµένους υπολογιστές, αισθητήρες και διάφορα συστήµατα (όπως παραδείγματος χάριν, αερισμού) τα οποία οι ειδικοί του ASF βελτιώνουν και αναβαθμίζουν μετά από κάθε τεστ στα οποία υποβάλλεται.

Μέχρι σήμερα η στολή έχει δοκιμαστεί σε διάφορα ακραία περιβάλλοντα, όπως σε άνυδρες ερήμους. Πριν από λίγα 24ωρα μέλη της ASF έβαλαν τη στολή και εισήλθαν σε ένα περιβάλλον το οποίο πιστεύουν ότι είναι πιθανό να μπορεί να φιλοξενήσει κάποιες μορφές ζωής στον κόκκινο πλανήτη.

Οι ερευνητές μπήκαν σε ένα βαθύ παγωμένο σπήλαιο των Αλπεων που χαρακτηρίζεται από συνθήκες στις οποίες θα μπορούσαν θεωρητικώς να ζούν στον Αρη μικροβιακές μορφές ζωής προστατευμένες από τη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία της επιφάνειας. Δοκίμασαν τη στολή και πήραν δείγματα τα οποία μελετούν τώρα στα εργαστήρια.

Η «αρειανή» σπηλιά των Αλπεων

Οι ερευνητές εισήλθαν στο σπήλαιο Dachstein το οποίο βρίσκεται βαθιά μέσα στις Αλπεις κοντά στην πόλη του Σάλτσμπουργκ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σύμπλεγμα παγωμένων σπηλαίων τα οποία σύμφωνα με τους επιτελείς της ASF αποτελούν μια «επιστημονική παιδική χαρά».

Βασικός στόχος της αποστολής είναι να αναπτύξει μεθόδους εξερεύνησης οι οποίες δεν θα αφήνουν καμία αμφιβολία ότι οι μικροβιακές μορφές ζωής που πιθανώς θα εντοπιστούν στον Αρη είναι πράγματι αρειανές. «Αν ήμασταν στον Αρη αναζητώντας ίχνη ζωής θα έπρεπε να έχουμε διασφαλίσει ότι η έρευνα γίνεται με όλες τις δικλίδες ασφαλείας ώστε να αποκλειστεί η περίπτωση να βρούμε μια μορφή ζωής που έχει φτάσει στον Αρη από τη Γη ως λαθρεπιβάτης. Τις τελευταίες μέρες οι γνώσεις μας έχουν αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό» δηλώνει ο Γκέρνοτ Γκρένερ, επικεφαλής της έρευνας.
Επόμενη αποστολή προσομοίωσης έχει προγραμματιστεί να γίνει τον Φεβρουάριο του 2013 σε μια περιοχή της βόρειας Σαχάρας.

Τα απόρρητα αρχεία για την Κούφια Γη! Τι κρύβουν οι κυβερνήσεις.

Ρόντνεϊ Κλάφ: Ο συγγραφέας Μάρσαλ Μπι Γκάρντερ το 1920 εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο "Ταξίδι στο κέντρο της γης", παρόμοιο με αυτό του Γάλλου συγγραφέα, Ιουλίου Βερν. Το βιβλίο του Ιουλίου Βερν αφορούσε μια αποστολή μέσα από ένα κούφιο βουνό στην...
Ισλανδία, το οποίο βιβλίο φαίνεται ότι βασιζόταν σε γεγονότα σύμφωνα με την δική μου έρευνα. Ο Μάρσαλ Μπι Γκαρντερ στο δικό του βιβλίο προκαλεί την κυβέρνηση να εξετάσει την θεωρία αυτή και τελικά όντως αυτό συμβαίνει. Έστειλαν τον Ναύαρχο Μπερντ του Αμερικανικού Ναυτικού με ιστορικό αποστολών στην Ανταρκτική και αξιόπιστοι μάρτυρες καταθέτουν ότι βρέθηκε το άνοιγμα το 1947 πετώντας πάνω από αυτό. Ισχυρίστηκε ότι ΑΤΙΑ τον απήγαγαν μαζί με το αεροσκάφος του και προσγειώθηκαν μέσα στο εσωτερικό της κούφιας γης. Έπειτα τον ανέκρινε ένας ...υψηλόβαθμος αξιωματικός της τοπικής τους κυβέρνησης και του ζήτησε να μεταφέρει ένα μήνυμα στην δική μας κυβέρνηση "ότι αντιτίθενται στην χρήση των πυρηνικών όπλων". Αυτό συνέβη ένα χρόνο πριν την ρήψη της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα και το (Δείτε το βίντεο ) ... Ναγκασάκι και ανησυχούσαν πολύ για την χρήση πυρηνικών όπλων. Από τότε υπάρχουν ενδείξεις ότι ιπτάμενοι δίσκοι με προέλευση τον εσωτερικό κόσμο της γης απέτρεψαν την χρήση πυρηνικών πυραύλων. Στο βίντεο που ακολουθεί είναι συγκεντρωμένες οι περισσότερες από τις φωτογραφίες και τα σχεδιαγράμματα που κατα καιρούς έχουν δημοσιοποιηθεί και - σύμφωνα με πολλούς ερευνητές- αποτελούν απεικονίσεις της "κούφιας γης". Οι δορυφόροι και τα απόκρυφα αρχεία Ρόντνεϊ Κλάφ: Αληθεύει ότι δεν έχουμε στην κατοχή μας φωτογραφίες του ανοίγματος του Βορείου πόλου. Ωστόσο υπάρχει ένα πελώριο τηλεσκόπιο ταγμένο σε κυκλική τροχιά γύρω από τον Πλανήτη Άρη, που παρουσιάζει μια φωτογραφία του ανοίγματος του Β. Πόλου του Άρη. Μοιάζει με ένα πελώριο κρατήρα. Μπορείτε να διακρίνετε ακόμη και τα σύννεφα μέσα στο άνοιγμα. Συνήθως το άνοιγμα αυτό καλύπτεται από σύννεφα τα οποία διαλύονται με την βοήθεια του εσωτερικού ηλίου αλλά με το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο μπορεί κανείς να διακρίνει το γιγαντιαίο μέγεθος τους ανοίγματος. Αυτό πιστεύουμε εμείς ότι είναι το άνοιγμα του Βορείου Πόλου του Άρη. Θεωρούμε επίσης ότι τέτοια ανοίγματα υπάρχουν και στους πόλους της γης κι έχουμε ενδείξεις από ένα συνάδελφο ερευνητή -τον Τζον Λοφπρικ- που μας αναφέρει ότι ο γιος του διηγήθηκε ένα περιστατικό όταν το σχολείο του είχε καλέσει ένα επιστήμονα από την ΝΑΣΑ να δώσει μια διάλεξη. Μετά το τέλος της διάλεξης, ο γιος του ακολούθησε τον επιστήμονα στο βάθος του διαδρόμου και τον ρώτησε εν ψυχρώ αν υπάρχουν φωτογραφίες του ανοίγματος της γης. Ο επιστήμονας αφού κοντοστάθηκε για λίγο απάντησε πως "ναι έχουμε, τις επεξεργαζόμαστε έτσι ώστε να δείχνουν πως υπάρχουν σύννεφα όταν πλέον δημοσιεύονται". Αυτές είναι ενδείξεις πως η κυβέρνηση διαθέτει τέτοιες φωτογραφίες αλλά τις αποκρύπτει ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη της ύπαρξης της κούφιας γης από τον Ναύαρχο Μπερντ. Δεν έχουν κοινοποιήσει στο ευρύτερο κοινό αυτή την μεγάλη ανακάλυψη. Η κούφια γη και τα μυστηριώδη ΑΤΙΑ Ρόντνεϊ Κλάφ: Θεωρώ ότι τα περισσότερα ΑΤΙΑ προέρχονται από το εσωτερικό της γης. Διαθέτουμε πληροφορίες ότι όλοι οι πλανήτες καθώς και ο Ήλιος είναι κούφιοι. Ο Δρ Γκριρ προσεγγίστηκε από εξωγήινους και τελικά πείστηκε να τους ακολουθήσει στο φεγγάρι όπου και προσγειώθηκε στο εσωτερικό της σελήνης σε ένα θόλο στη βάση, σε μια εξωγήινη βάση. Περιέργως ο Δρ Γκριρ διαθέτει ως μάρτυρα έναν πρώην στρατιωτικό. Ένας από τους μάρτυρες που αναφέρει στη μελέτη του περιγράφει πως αυτός μπήκε στο θάλαμο επεξεργασίας φιλμ για να επισκευάσει τον φωτογραφικό εξοπλισμό και τότε του αποκαλύφτηκε από φωτογράφο που ήταν παρών ότι "διαθέτουμε φωτογραφίες από την σελήνη, που λήφθηκαν από το διαστημόπλοιο Απόλλων και πως υπάρχει μια βάση εξωγήινων στο φεγγάρι". Αυτό μου αποδεικνύει πως ο Χάουαρντ Μέντζερ έλεγε την αλήθεια σχετικά με τους ανθρώπους που τον κατεύθυναν στην άλλη πλευρά του φεγγαριού και πως συνάντησε πολλούς ανθρώπους που προέρχονταν από άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ενδεχομένως όλοι οι πλανήτες να μην κατοικούνται στην επιφάνεια τους αλλά, θα μπορούσαν να κατοικούνται στο εσωτερικό τους.

Πόσο μπορεί να επεκταθεί η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής;

Η σύγχρονη ιατρική επαναπροσδιορίζει τα όρια ηλικίας και μπορεί σύντομα να επιτρέπει στον άνθρωπο να ζει πέρα από το όριο των 120 ετών που έχει έως τώρα υπολογισθεί ...
ίσως και μέχρι την ηλικία των 1.000 ετών! Μέχρι σήμερα κυριαρχούσε η αντίληψη ότι υπάρχει κάποιο δεδομένο όριο στη διάρκεια ζωής του ανθρώπου, όμως επιστήμονες που συμμετείχαν σε σχετικό συνέδριο του πανεπιστημίου της Οξφόρδης πέταξαν αυτή τη θεωρία στα …σκουπίδια. Ο Paul Hodge, επικεφαλής του Harvard Generations Policy Program, υπογράμμισε ότι οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο που αντιμετωπίζουν κρίση στο θέμα της συνταξιοδότησης, του εργατικού δυναμικού που γερνάει και του αυξανόμενου κόστους περίθαλψης, πρέπει να ..... προετοιμαστούν άμεσα για να χειριστούν αυτή την πρόκληση. "Το προσδόκιμο ζωής πρόκειται να αυξηθεί σημαντικά και οι υπάρχουσες πολιτικές αναμένεται να αποδειχθούν απόλυτα ανεπαρκείς," προβλέπει ο ίδιος. Το μέχρι ποια ηλικία και το πόσο γρήγορα θα αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής είναι θέματα ακόμα ανοιχτά σε συζήτηση όμως η κατεύθυνση και η επιτάχυνση αυτής της τάσης είναι σαφής. Ο Richard Miller από την Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Michigan, αναφέρει ότι πειράματα που έγιναν σε ποντίκια – οργανισμοί που μοιάζουν γενετικά με τον ανθρώπινο – έδειξαν ότι το όριο ζωής μπορεί να επεκταθεί κατά 40% απλά και μόνο αν περιορισθεί η κατανάλωση θερμίδων. Αν αυτό το μεταφράσουμε σε «ανθρώπινους όρους» μπορεί να σημαίνει ότι το μέσο όριο ζωής στις πλούσιες χώρες μπορεί να αυξηθεί από τα 80 χρόνια στα 112, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να ζουν πολύ περισσότερα χρόνια. Ο Aubrey de Grey, γεροντολόγος στο πανεπιστήμιο Cambridge, βλέπει ακόμα μακρύτερα. Πιστεύει ότι ο πρώτος άνθρωπος που θα ζήσει μέχρι την ηλικία των 1.000 ετών έχει ήδη γεννηθεί. Όπως υποστήριξε στο συνέδριο της Οξφόρδης, οι περιοδικές «διορθώσεις» στο ανθρώπινο σώμα με τη βλαστοκύτταρα, γονιδιακές θεραπείες και άλλες μεθόδους μπορούν μελλοντικά να σταματήσουν εξ'Α ολοκλήρου τη διαδικασία της ανθρώπινης γήρανσης. Ο De Grey θεωρεί ότι αν τα αποτελέσματα κάθε «διόρθωσης» διαρκούν 30 με 40 χρόνια, η επιστήμη θα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ μέχρι το επόμενο «επανορθωτικό» ραντεβού που ίσως ο θάνατος να αναβάλλεται επ'Α αόριστο. Οι επαναστατικές ιδέες του De Grey απορρίπτονται από άλλους επιστήμονες του είδους, όπως είναι και ο Tom Kirkwood, διευθυντής του Κέντρου Γήρανσης και Διατροφής του πανεπιστημίου του Νewcastle. Ο Kirkwood υποστηρίζει ότι η διαδικασία της ανθρώπινης γήρανσης είναι εγγενώς ελάσιμη, δηλαδή το προσδόκιμο ζωής δεν είναι κάτι απόλυτα σταθερό, όμως οι ερευνητές δεν έχουν ακόμα καταφέρει να κατανοήσουν τον τρόπο που λειτουργεί. Ο πραγματικός στόχος δεν είναι μόνο να ζούμε περισσότερα χρόνια αλλά να ζούμε περισσότερα χρόνια με υγεία. Αυτό αρχίζει να συμβαίνει σήμερα στα άτομα που διανύουν την 8η δεκαετία της ζωής τους, μια ζωή πολύ περισσότερο δραστήρια από ότι ζούσαν οι 70άρηδες των προηγουμένων γενεών. Ο Jay Olshanskyαπό το πανεπιστήμιο Illinois στο Chicago είναι πεπεισμένος ότι η μακροβιότητα και η υγεία θα συμπορευθούν με αποτέλεσμα η καθυστέρηση της γήρανσης να μεταφράζεται σε καθυστέρηση ασθενειών όπως είναι ο καρκίνος, το Αλτσχάιμερ και οι παθήσεις της καρδιάς. Όμως για να κατανοηθεί πλήρως η βιολογία της γήρανσης θα χρειαστούν μεγάλες επενδύσεις από τις κυβερνήσεις σε προγράμματα και πειράματα.

ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ.. ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ

Ποια είναι στην πραγματικότητα τα τόσο καλά κρυμμένα μυστικά αυτών των πανάρχαιων αρχιτεκτονικών αριστουργημάτων; Γιατί αφού υπάρχουν οι επιστημονικές μελέτες ειδικευμένων καθηγητών δεν...
έχουν βγει στη δημοσιότητα. Έφτασε πια η στιγμή να μάθετε την αλήθεια. Διαβάστε όλοι σας προσεκτικά το άρθρο που ακολουθεί.... Όπως εχει παρατηρηθεί από τις πάρα πολλές καταγεγραμμένες εμφα­νίσεις ΑΤΙΑ, οι όποιοι δημιουργοί τους κάνουν χρήση μιας άγνω­στης αρχής της φύσης, η οποία μηδενίζει την αδράνεια, όπως πολύ πιθανόν και το βάρος τους. Τέτοιες τεχνικές φαίνεται να σχε­τίζονται με τη χρήση του "παντα­χού παρόντος και τα πάντα πληρούντος" αιθέρα, της παραγκω­νισμένης αυτής έννοιας από τη σημερινή επιστήμη. Υπάρχει μια καταπληκτική πει­ραματική προσέγγιση του θέμα­τος, καμωμένη από τούς... Νταν Ντάβιντσον και Τζόε Παρ, θετι­κούς επιστήμονες, των οποίων την εργασία όμως δεν φιλοξενεί κανένα επιστημονικό περιοδικό, επειδή και μόνο, αυτοί μιλάνε ευθέως για τον αιθέρα και τις άπειρες δυνατότητές τού.... Ο Τζόε Παρ, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος ειδικευμένος στην ηλεκτροακουστική, βρέθηκε στην Αίγυπτο το 1980 για επαγγελματι­κούς λόγους. Επισκέφθηκε την πυραμίδα του Χέοπος στην Γκίζα και γοητεύτηκε τόσο πολύ από το μνημείο, ώστε ζήτησε ειδική άδεια και πέρασε μία ημέρα στην κορυφή της, καθώς και μία νύχια στο βασιλικό θάλαμο! Όταν γύρι­σε στις ΗΠΑ ήρθε η μεγάλη έκπληξη: παρατήρησε ότι είχε θεραπευθεί από μία χρόνια πάθηση που τον ταλαιπωρούσε! Αυτό το γεγονός τον παρακίνη­σε να ασχοληθεί με τις ασυνήθι­στες και παράξενες άγνωστες δυνάμεις της πυραμίδας. Μετά από πολλές μελέτες και πειράμα­τα, κατέληξε στην ύπαρξη του αιθέρα και την ιδιότητα διαφό­ρων γεωμετρικών σχημάτων, να τον επηρεάζουν. ΠΡΟΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ Ο Παρ κατασκεύασε πολλές δια­τάξεις ανίχνευσης του αιθέρα. Μία από αυτές ήταν μία πυραμίδα προσανατολισμένη στην κατεύ­θυνση Βορράς - Νότος. Τοποθέτησε από ένα επίπεδο πηνίο στη νότια και βόρεια πλευ­ρά της, συνδεδεμένα σε σειρά. Τα πηνία τα κατασκεύασε τυλίγο­ντας σύρμα μετασχηματιστών, σε καρούλια από μία κασέτα ήχου. Στην κορυφή της πυραμίδας τοποθέτησε ένα διάκενο σαν πυκνωτή και το συνέδεσε σε σειρά με μία μπαταρία και μία ηλεκτρική αντίσταση. Από την αντίσταση οδηγούσε το οποιοδή­ποτε τυχόν σήμα που θα παρου­σιαζόταν, σε ένα καταγραφικό όργανο. Μία θύρα RS232 υπολογιστή, έκανε καλή δουλειά. Ο Παρ διο­χέτευε συνεχές και εναλλασσό­μενο ρεύμα στα πηνία και παρα­τηρούσε το αποτέλεσμα. Φάνηκε να υπάρχει συντονισμός της πυραμίδας μεταξύ 500 και 1000 Hz, εναλλασσόμενου ρεύματος σία πηνία. Αλλά και από μόνη της η έξοδος παρουσίαζε ημερήσιες περιοδικές διακυμάνσεις. Παρουσίαζε καιαδιαφάνεια σε διάφορες μορφές ακτινοβολιών που διοχετεύονταν κοντά και γύρω από την πυραμίδα. Ο χώρος αυτός γύρω από την πυραμίδα φαίνεται να έχει ωοει­δές σχήμα. Τοποθετήθηκαν λοι­πόν από ερευνητές, μέσα σε αυτόν το χώρο μικροπομποί, ραδιενεργά υλικά, πηγές ακτινο­βολίας β, ιονιστήρες, τα οποία - όλα ανεξαιρέτως - εξασθενού­σαν όταν βρίσκονταν μέσα στη ενεργειακή "φυσαλίδα" της πυραμίδας! Ήδη στην πρώτη δεκαετία της διερεύνησης αυτών των φαινο­μένων, παρατηρήθηκε ότι ορι­σμένες εποχές και ημερομηνίες του έτους, η ενεργειακή "φυσα­λίδα" που περιβάλει μια πυραμί­δα, εμποδίζει εντελώς τη διέλευ ση από μέσα της, όλων των ειδών τις ακτινοβολίες που ανα­φέραμε πιο πάνω. Δίνει αρνητικά(ευεργετικά για τη ζωή) ιόντα στο περιβάλλον και όταν η ίδια η φυσαλίδα εκτεθεί σε εξωτερική πηγή τέτοιων ιόντων, επεκτείνε­ται! Το εκπληκτικότερο όμως που παρατήρησε ο ερευνητής, ήταν ότι αυτές τις ορισμένες ημερομη νίες ακυρωνόταν και η βαρύτητα μέσα σε αυτόν τον ωοειδή χώρο! Ώσπου σε κάποιο 11ετή κύκλο της εμφάνισης των ηλιακών κηλί­δων, αυτός ο πυραμιδοειδής αισθητήρας σταμάτησε να παρέ­χει δεδομένα. Τότε αποφάσισε να φτιάξει έναν δυναμικό αισθητή­ρα, που ήλπιζε ότι δεν θα είχε τα προβλήματα του στατικού. Τον ονόμασε "φυγόκεντρο", επειδή κατασκευάστηκε από ένα περι­στρεφόμενο μεταλλικό δίσκο, που στην περίμετρο του είχε στε­ρεωμένα μικρά ομοιώματα της πυραμίδας της Γκίζας. Δεξιά και αριστερά του δίσκου, τοποθέτησε σε σταθερό σημείο, 36 ζευγάρια μικρών μαγνητών, που δεν τον ακουμπούσαν. Κάθε δύο μαγνήτες τοποθετήθηκαν αντικριστά, σε κατάσταση έλξης, έχοντας ανάμεσά τους τον δίσκο. Το κάθε επόμενο ζευγάρι τοπο­θετήθηκε με αντίθετη πολικότη- τα από ότι το προηγούμενο του. Δηλαδή αν ένας μαγνήτης στα αριστερά έβλεπε τον δίσκο με τον βόρειο του πόλο, ο επόμενος - από αριστερά πάλι - τον έβλεπε με τον νότιο πόλο του. Ο Παρ περιέστρεψε το δίσκο με ένα μικρό ηλεκτροκινητήρα, και τότε παρουσιάστηκαν και άλλα φαινόμενα. Απώλειες βάρους ήταν το πρώτο που παρα­τηρήθηκε κατά την περιστροφή. Όμως οι εκπλήξεις συνεχίζονταν εντυπωσιακές. Η απώλεια βάρους δεν ήταν ίδια κάθε ημέρα! Υπήρχαν μεγάλες διακυμάν­σεις μέσα σε ένα μήνα. Όταν μάλιστα, στον περιστρεφόμενο δίσκο με τις τρισδιάστατες μικρές πυραμίδες, διοχετεύονταν θετικά ιόντα, και ο άξονας περιστροφής κατευθυνόταν προς τη Σελήνη, η συσκευή ελκόταν από αυτήν! Αρνητικά ιόντα στο δίσκο, απω­θούσαν τη συσκευή από τη Σελήνη! Τελικά ο Παρ, βελτίωσε ακόμα περισσότερο την απόδοση της μεθόδου του, παράγοντας ένα ακουστικό τόνο, κοντά στο περι­στρεφόμενο δίσκο με τις πυραμί­δες. Τοποθέτησε δύο μεγάφωνα "εκατέρωθεν" της συσκευής. Σαν φυσικός, ειδικευμένος στην ηλε­κτροακουστική, είχε ήδη υπολο­γίσει την ηχητική νότα που συντονιζόταν ο βασιλικός θάλα­μος της πυραμίδας του Χέοπος (ή Μεγάλης). Με βάση τις διαστά­σεις του θαλάμου και τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή, τα μεγάφωνα παρήγαγαν τον μπάσο ήχο - ηχώ/αντίλαλο - που ακού­γεται όταν κτυπήσουμε την άδεια σαρκοφάγο, ή τον τοίχο στον βασιλικό θάλαμο της μεγάλης πυραμίδας. Η απώλεια βάρους με αυτή της διάταξη έφθασε και το 80%! Ορισμένες περιόδους του έτους μάλιστα, (περίπου 8η με 15η Δεκεμβρίου, και 8η με 15η Μαΐου) τα φαινόμενα εντείνο­νταν. Η απώλεια βάρους ήταν στις μέγιστες τιμές και η περι­στροφική ορμή (στροφορμή) του συστήματος γινόταν τόσο μεγά­λη, που οι πυραμιδούλες της περιφέρειας ξεκολλούσαν και εκτοξεύονταν ακτινικά, κατα­στρέφοντας τη συσκευή και βάζοντας σε κίνδυνο τους παρευ­ρισκομένους! Επειδή η ταχύτητα περιστρο­φής ήταν πάντα η ίδια, αυτό που φαίνεται πως επηρεαζόταν ήταν η μάζα των πυραμίδων και του δίσκου. Υπολογισμοί που έγιναν δείχνουν, ότι η κινητική ενέργεια της κάθε πυραμιδούλας που ζύγι­ζε 8 γραμμάρια, αυξήθηκε κατά 113.000 φορές, ώστε να ξεκολλή­σει από το δίσκο! Η εποχικότητα του φαινομένου μοιάζει με την εποχικότητα της ανθοφορίας των φυτών και την εποχικότητα που επικαλούντο οι αλχημιστές και συσχετίζεται αμέσως με την ενέργεια της ζωήςπου λέγεται και αιθέρας... Οι εκπληκτικές και ακριβείς αντιστοιχίες του τμήματος του ουρανού στον αστερισμό του Ωρίωνα με την περιοχή των Πυραμίδων, στην Γκίζα της Αιγύπτου. Το γεγονός προκαλεί αίσθηση στον επιστημονικό κόσμο από τότε που έγινε γνωστό. Παρατηρήστε ότι όχι μόνο οι θέσεις των επτά πυραμίδων και κτισμάτων της περιοχής -μεταξύ των οποίωνκαι η Μεγάλη Πυραμίδα - αντιστοιχούν ακριβώς στους αστέρες του Πρίωνα, αλλά και ότι το σχήμα του ποταμούΝείλου αντιστοιχεί στο σχήμα του Γαλαξία στο συγκεκριμένο τμήμα του ουράνιου χάρτη! Αλλά τα εντυπωσιακά δεν σταματούν εδώ. Το πείραμα των Παρ/Ντέιβιντσον έδειξε ότι υπάρχει και ενεργειακή σχέση μεταξύ του αστερισμού του Ωρίωνα και κάθε πυραμιδοει­δούς δομής! Συγκεκριμένα, τα πλέον έντονα αντιβαρυτικά φαινόμενα επήρχοντο μεταξύ 13 και 15 Δεκεμβρίου όταν δηλαδή η Γη είναι απόλυτα ευθυγραμισμένη με τον Ήλιο και τους αστέρες του Ωρίωνα! ΤΟ ΕΞΙΣΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΝΤΑΝ ΝΤΑΒΙΝΤΣΟΝ Το πείραμα επανελήφθη από τον Ντάβιντσον. Εκείνος όμως αντί για τρισδιάστατες πυραμίδες, κατασκεύασε ένα δίσκο με δυσ- διάστατες, όμοιες με την πλευρά της Μεγάλης Πυραμίδας. Έναν οδοντωτό τροχό δηλαδή, που περιστρεφόταν από ένα μικρό ηλεκτροκινητήρα μοντελισμού, με 10.000 σ.α.λ. Είχε 24 "δόντια/πυραμίδες", που περ­νούσαν μέσα από 12 αντικριστά ζευγάρια μαγνητών, με εναλλασσόμενη πολικότητα. Παρουσιάστηκαν τα ίδια ακρι­βώς φαινόμενα με τη συσκευή του Παρ. Ο Νταν χρειάστηκε αρκετούς μήνες για να συντονίσει τη συσκευή του. Τελικά βρήκε ότι αποδίδει πολύ καλά, όταν ο άξο­νας περιστροφής, έχει την κατεύ­θυνση ανατολής - δύσης. Αντί για τον μπάσο τόνο που χρησιμοποιεί ο φίλος του ο Παρ, εκείνος τοπο­θέτησε μια γεννήτρια αρνητικών ιόντων (ιονιστής αέρα) πολύ κοντά στον οδοντωτό τροχό και παρείχε έτσι τη διεγείρουσα ενέρ­γεια, που χρειαζόταν το σύστημα. Κάθε φορά που άνοιγε τον ιονιστήρα, ο μικρός κινητήρας "ζοριζόταν", καλούμενος να αποδώσει έργο στο "πουθενά". Ο χαρακτη­ριστικός ήχος τοϋ "κινητήρα σε φόρτιση" γέμιζε το δωμάτιο - χωρίς να έχει καμία φυσική σύν­δεση με κάποιο άλλο υλικό αντι­κείμενο - εκτός του τροχού - που θα του απέδιδε το έργο. Αυτό, μαζί με τις παρατηρήσεις του Παρ, μας κάνει να υποθέσουμε ότι αυξανόταν η μάζα που "αισθανό­ταν" ο κινητήρας, καθώς γύριζε τον οδοντωτό τροχό. Τα αρνητικά ιόντα κατά κάποιο περίεργο τρόπο, αύξαναν φαινο­μενικά την ύλη του δίσκου, πράγ­μα που έτεινε να επιβραδύνει την περιστροφή. Ένας ραβδοσκόπος, επιβεβαί­ωσε ένα εκτεταμένο ωοειδές "αιθερικό πεδίο", γύρω από ολό­κληρη τη διάταξη, όπως και ένα μικρότερο, γύρω από κάθε τριγωνάκι. Η διάταξη του Νταν έφθασε σε απώλειες βάρους έως και 50%, μα αυτό που παρατήρησε να συμβαίνει μεταξύ 13ης και 15ης Δεκεμβρίου, μας επιτρέπει να υποθέσουμε το υπέροχα απίθα­νο: Αυτές τις ημερομηνίες η Γη μας είναι ευθυγραμμισμένη με τον Ήλιο μας και τα τρία αστέρια της "ζώνης" του αστερισμού του Ωρίονος! Οι αστερισμοί του Ταύρου και του Ωρίονος, είναι γειτονικοί στην "ουράνια σφαίρα" και έχουν μεγάλη σχέση με τον προσανατο­λισμό της Μεγάλης Πυραμίδας. Μη ξεχνάμε ότι οι τρεις πυραμί­δες που βρίσκονται στην περιοχή της Γκίζας είναι έτσι τοποθετημέ­νες στο έδαφος (κάτοψη), ώστε να αναπαριστούν, το σχήμα των τριών αστεριών της "ζώνης" του Ωρίωνος, αλλά και το μέγεθος τους! Επί πλέον, μαζί με άλλα αρχαία κτίσματα της περιοχής αναπαριστούν ολόκληρο τον αστερισμό και ο ποταμός Νείλος τον Γαλαξία! Το μέγιστο της αντιβαρυτικής δράσης παρουσιαζόταν όταν ο Νταν ευθυγράμμιζε τον άξονα περιστροφής της συσκευής του, με τον αστέρι Ιώτα του Ωρίωνος και τον Ήλιο μας, την ώρα της ανατολής και δύσης, στις συγκε κριμένες ημέρες. Και όπως λέει cίδιος: «Φαίνετω να υπάρχει ένας γιγαντιαίος ενεργειακός δίαυλος μεταξύ του Ήλιου μας και του αστερισμού του Ωρίωνος, που διεγείρει το δυναμικό - αιθερικό λέμε εμείς - πεδίο του αντιβαρυ- τικού τροχού, ώστε να γίνεται εντελώς αδιαπέραστο από όλες τις γνωστές δυνάμεις-βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμό, αδράνεια, ραδιενέργεια και τότε ολόκληρη η διάταξη "προσπαθεί" να ανυ ψωθεί προς τον Ωρίωνα!» Αν τώρα θυμηθούμε την περί­πτωση ενός από τους πρώτους επαφικούς συγγραφείς (Αντάμσκι) που ισχυρίστηκε ότι ξεναγήθηκε από το πλήρωμα ενός εξωγήινου αστρόπλοιου, θα δούμε ότι εκεί του εξηγούσαν ότι ταξιδεύουν "καβαλώντας" ένα "ενεργειακό ρεύμα", που υπάρ­χει μεταξύ του Ήλιου μας και άλλων ηλιακών συστημάτων, με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες εκείνης του φωτός. Φαίνεται λοι­πόν ότι η συσκευή των Πάρ/ Ντάβινσον ανιχνεύει τέτοιες δια­στρικές λεωφόρους! Και φαίνεται πως κάπως έτσι εξηγούνται τα κύματα εμφανίσε­ων ΑΤΙΑ στους ουρανούς της Γης. Έρχονται εδώ ορισμένες χρονικές περιόδους όταν τους ευνοεί η αστρονομική μα τελικά και η αστρολογική συγκυρία, όπου "ανοίγουν οι ουρανοί", όπως λέει ο λαός μας "και κατεβαίνει ο ξενολαός'Ί 01 επισκέπτες έρχο­νται τότε που έχουν ούριους αιθε- ρικούς ανέμους να τους ταξιδεύ­ουν εκτός τόπου και χρόνου, πέρα από τον περιορισμό των γνωστών φυσικών νόμων, και ακαριαία να βρίσκονται όπου οδηγεί ο αιθερι- κός αυτός δίαυλος. Και οι διαστρι­κές αυτές λεωφόροι είναι τμήμα­τα του αιθερικού πλέγματος που καθορίζει το χώρο και τα όντα, από το πάρα πολύ μικρό έως το αφάνταστα μεγάλο. Είναι αυτό που έχουν παρατη­ρήσει ο Μηρούς Κάθυ και ο δικός μας καθηγητής, αείμνηστος Σαντορίνης, ότι τα ΑΤΙΑ ακολου­θούν διαδρομές που καθορίζουν ένα "πλέγμα" στην επιφάνεια της Γ ης! Αυτό το αιθερικό πλέγμα είναι υποσύνολο ενός μεγαλύτε­ρου σε διαπλανητική κλίμακα και εκείνο, ενός άλλου σε διαστρική κλίμακα... κ.ο.κ... διαγαλαξιακή - διασμηνιογαλαξιακή. Και κάποιες τέτοιες ημερομηνίες είναι που οι αλχημιστές μετέτρεπαν το μόλυ­βδο ή τον υδράργυρο σε χρυσό πολύ εύκολα και με ελάχιστη ενέργεια. Και κάποιες τέτοιες ημερομηνίες - οχι αναγκαστικά αυτές με την απώλεια βάρους- θεραπεύονται ασθενείς σε "άγι­ους" τόπους.

Παράταση στο ... τέλος του κόσμου κατά 7000 χρόνια!

Παράταση στο… τέλος του κόσμου δίνει νέο ημερολόγιο των Μάγια, που ανακάλυψαν ερευνητές του πανεπιστημίου της Βοστόνης... Σύμφωνα με τις επιγραφές που...
εντόπισαν και μελέτησαν οι ερευνητές ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει 7.000 χρόνια ακόμα!

 Εικάζεται ότι τα ημερολόγια, που βρέθηκαν, ανήκουν στον 9ο αιώνα και ήρθαν στο φως μετά από ανασκαφή σε ένα σπίτι που στεγάζεται στον αρχαιολογικό χώρο της περιοχής Χουλτούν.

Κατά την διάρκεια των ανασκαφών διαπιστώθηκε ότι ένα από τα δωμάτια του σπιτιού είχε καλυμμένους τοίχους με ανάγλυφες επιγραφές.

Παρόλο που οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι ο κόσμος θα καταστραφεί στις 21 Δεκεμβρίου του 2012, επειδή τότε τελειώνει το ημερολόγιο των Μάγια, τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι θα πάρει παράταση.

«Οι αρχαία Μάγια προέβλεπαν ότι ο κόσμος θα συνεχιζόταν και ότι σε 7.000 χρόνια η κατάσταση θα είναι ακριβώς όπως το 2012», εξηγεί ο αρχαιολόγος και επικεφαλής της ανασκαφής Ουίλιαμ Σατούρνο.

Το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου ετοιμάζεται για την πλήρη 11-ετή αναστροφή του

 

Περίπου κάθε 11 χρόνια το μαγνητικό πεδίο του ήλιου αντιστρέφεται πλήρως – ο βόρειος μαγνητικός πόλος αλλάζει σε νότιο, και αντίστροφα. Αυτή η αλλαγή συμπίπτει με μια μεγαλύτερη ηλιακή δραστηριότητα που βλέπουμε στον ήλιο σε κάθε κύκλο, που είναι γνωστή ως «ηλιακό μέγιστο».

Ενώ ο κύκλος εξελίσσεται με μια φαινομενική κανονικότητα κάθε 11 χρόνια, σε δύο μελέτες επιστήμονες τονίζουν πόσο ασύμμετρη είναι στην πραγματικότητα αυτή η διαδικασία. Σήμερα, η πολικότητα στο βόρειο πόλο του ήλιου φαίνεται να έχει μειωθεί σχεδόν στο μηδέν – δηλαδή, φαίνεται να προσεγγίζει χρονικά στην μετατροπή του από το μαγνητικό βορρά προς το νότιο – όμως η πολικότητα στο νότιο μαγνητικό πόλο μόλις έχει αρχίσει να μειώνεται.

 

«Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια ανισορροπία ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο πόλο," λέει ο Jonathan Cirtain, στο Κέντρου Πτήσεων Μάρσαλ της NASA, ο οποίος είναι και υπεύθυνος της NASA για μια ιαπωνική ηλιακή αποστολή που ονομάζεται Hinode. «Ο Βορράς είναι ήδη σε ένα μεταβατικό στάδιο, πολύ νωρίτερα από το Νότιο Πόλο, και δεν καταλαβαίνουμε το γιατί."

Η ασυμμετρία που περιγράφεται στις μελέτες διαψεύδει τα μοντέλα του ήλιου, που υποθέτουν ότι ο βόρειος και νότιος μαγνητικός πόλος ταυτόχρονα αλλάζουν. Επιπλέον, και οι δύο συμφωνούν ότι η μεταβολή επίκειται στο βόρειο πόλο, πολύ πριν από τη γενική πρόβλεψη ότι το ηλιακό μέγιστο για τον κύκλο αυτό θα συμβεί το 2013. Τέλος, τα άμεσα αποτελέσματα του σκάφους Hinode δείχνουν, επίσης, την ανάγκη να επανεξετασθούν ορισμένα ηλιακά μοντέλα.

Η μέτρηση της μαγνητικής δραστηριότητας κοντά στους πόλους δεν είναι εύκολο να γίνει, διότι το σύνολο των ηλιακών τηλεσκοπίων μας, βλέπουν τον ήλιο περίπου στον ισημερινό του, προσφέροντας μόνο μια ‘λοξή’ προβολή των πόλων, όταν χρειάζεται να λάβουν μαγνητικές μετρήσεις με ακρίβεια. Το Hinode μπορεί να παρατηρήσει τη δραστηριότητα αυτή σε ετήσια βάση με το υψηλής ανάλυσης οπτικό τηλεσκόπιο του που μπορεί να χαρτογραφήσει τα μαγνητικά πεδία, όταν τα παρατηρούμε από κοντά στον ισημερινό.

Η μυστηριώδης φυλή των Dzopas

« Η μυστηριώδης φυλή των Dzopas »

Βουνά Bayankara - Ula. Σύνορα Κίνας με Θιβέτ. Μια ομάδα αρχαιολόγων διερευνά εξονυχιστικά ένα δίκτυο πολύπλοκων σπηλιών που συνδέονται μεταξύ τους με στοές όταν βρίσκεται μπροστά σε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Μέσα στις στοές βρίσκουν μια ατέλειωτη σειρά τάφων, ο ένας δίπλα στον άλλον όπου οι σκελετοί ανταποκρίνονται σε πλάσματα με ανώτερο ύψος 1,30m και με ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό..υπερμεγέθη κρανία.....

Οι πρώτες σκέψεις που ακολούθησαν ήταν να πρόκειται για ένα άγνωστο μέχρι εκείνη την στιγμή είδος πιθήκου. Ένας όμως από τους επικεφαλής της αποστολής ο Κινέζος αρχαιολόγος Dr. Chi Pu Tei απέκλεισε αυτήν την θεωρία με το σκεπτικό ότι είναι αδιανόητο οι πίθηκοι να θάβονται ο ένας δίπλα στον άλλον!
Τα μέλη της αποστολής συνέχισαν την αναζήτηση και την εξερεύνηση των στοών όταν μια δεύτερη έκπληξη ήρθε να προστεθεί στην πρώτη. Δίπλα από ένα θαμμένο σκελετό υπήρχε ένας πέτρινος δίσκος με μια τρύπα στο κέντρο του. Ο μισός ήταν θαμμένος στο έδαφος και ο υπόλοιπος ξεχώριζε πάνω από αυτό. Το δεύτερο αυτό εύρημα ήρθε να κορυφώσει το μυστήριο για το τι ήταν τελικά όλα αυτά που είχαν ανακαλύψει. Γύρω από την τρύπα υπήρχε μια σπειροειδής χάραξη που στο πλαίσιο της ακτινοβολούσε, και που μια προσεκτικότερη ματιά έδειχνε ότι στο εσωτερικό της υπήρχε μια σειρά από γραφικούς χαρακτήρες (σαν ιερογλυφικά), που έδιναν την εντύπωση ενός κειμένου.

Έκπληκτοι διαπιστώνουν οτι μαζί με κάθε νεκρό έχει θαφτεί και ένας τέτοιος δίσκος. Συνολικά ο αριθμός τους είναι 716!
Παράλληλα μέσα στις σπηλιές και πάνω στα πετρώματα βρέθηκαν πλήθος από χαράξεις συμβόλων και παραστάσεων πλανητών που περιέπλεξαν το μυστήριο. Φαίνεται ότι αυτοί που τις δημιούργησαν ήθελαν να αποδώσουν την κίνηση του ήλιου, της σελήνης καθώς και πλήθος άλλον ουράνιων σωμάτων που τα ένωναν μεταξύ τους με μια λεπτή χάραξη προφανώς για να συμβολίσουν την αλληλεπίδραση τους. Η αδυναμία επί 20 χρόνια να κατανοηθεί το τι ήταν αυτό που βρέθηκε (τόσο οι σκελετοί όσο και οι δίσκοι), ατόνησε το όποιο ενδιαφέρον για αυτήν την ανακάλυψη και οι δίσκοι περιέπεσαν συσσωρευμένοι σε μια γωνιά στο μουσείο του Πεκίνου.  Το επόμενο όμως διάστημα ένας καθηγητής ο Dr. Tsum Um Nui, εργάστηκε σχολαστικά πάνω στους δίσκους και όπως αργότερα ισχυρίστηκε εξετάζοντας τους περισσότερους από αυτούς και συνδέοντας με την δική του μέθοδο το περιεχόμενο τους, κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τα σύμβολα της ιερογλυφικής μορφής που βρίσκονταν μέσα στις αυλακώσεις. Ο Tsum Um Nui ζήτησε το 1963 την άδεια από την Ακαδημία του Πεκίνου να δημοσιοποιήσει τα αποτελέσματα των ερευνών του, αλλά κάτι τέτοιο του απαγορεύτηκε. Δύο όμως χρόνια αργότερα, το 1965 δόθηκε η άδεια στον καθηγητή και τους 4 συνεργάτες του να τα δημοσιοποιήσουν.

Η ανακοίνωση τους εξέπληξε καθώς αυτά ανάγουν σε μια ιστορία πριν 12000 χρόνια και κάνουν λόγο για το πέρασμα μιας εξωγήινη φυλή από τον πλανήτη μας, τους Dzopas και την αναγκαστική κατοίκηση της σε αυτόν. Αρχικά οι κάτοικοι της περιοχής πανικοβλήθηκαν στην θέα αυτόν των άγνωστων εισβολέων που ήρθαν με ένα ιπτάμενο όχημα ξεπροβάλλοντας μέσα από τα σύννεφα οχήματα και πανικόβλητοι κατέφυγαν στις βαθιές σπηλιές των βουνών για να προφυλαχτούν. Μάλιστα μέσα στα κείμενα αναφερόταν ότι σε πολλές περιπτώσεις με την παρεξηγημένη αίσθηση του κινδύνου που νόμιζαν ότι διέτρεχαν οι ντόπιοι επιτέθηκαν και θανάτωσαν κάποιους από αυτούς. Με την πάροδο του χρόνου αντιλήφθηκαν ότι η παρουσία των ξένων δεν ήταν απειλή και αποδέχτηκαν την συνύπαρξη μαζί τους..

Οι δίσκοι "μιλούν" για την αιώνια καταδίκη που ένιωθαν για τους εαυτούς τους αυτοί οι επισκέπτες, καθώς θεωρούσαν δεδομένο ότι δεν θα είχαν ποτέ την δυνατότητα να γυρίσουν στον πλανήτη τους, ύστερα από την καταστροφή του οχήματος που επέβαιναν.
Οι ερευνητές δεν στάθηκαν μόνο στην αποκρυπτογράφηση των κειμένων των δίσκων, αλλά με συνεχής επισκέψεις στην περιοχή των βουνών Bayankara Ula, προσπάθησαν να συγκεντρώσουν αν υπήρχαν, ανεξάρτητες πληροφορίες και στοιχεία για το αντικείμενο της αναζήτησής τους. Και πράγματι, ακόμα και εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ήταν σε γνώση των κατοίκων των χωριών, που κρέμονταν στις πλαγιές των βουνών, ο μύθος για τα άγνωστα άτομα που ήρθαν από ψηλά. Το μακρινό παρελθόν δεν έσβησε τον μύθο για τα κοντά, αδύναμα, κίτρινου δέρματος πλάσματα που στην αρχή τρομοκράτησαν αλλά αργότερα έζησαν αρμονικά και με άλλες φυλές των βουνών. Διακρίνονταν για την άσχημη έως απωθητική εμφάνιση τους, με κυριότερα χαρακτηριστικά το πολύ μεγάλο κρανίο και τα κοντά σώματα. Και ήρθε η ανακάλυψη των σκελετών για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του μύθου, και να δημιουργεί ουσιαστικά ερωτήματα για το αν πρέπει να αναφερόμαστε σε μύθο ή ένα ιστορικό γεγονός. Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από την ομάδα του Dr. Tsum Um Nui ήρθε να ταράξει τα αρνητικά νερά στους επιστημονικούς κύκλους. Ο καθηγητής και η ομάδα του τέθηκαν στο περιθώριο, χλευάστηκαν και διαπομπεύτηκαν. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο καθηγητής εγκατέλειψε την Κίνα και κατέφυγε στην Ιαπωνία όπου και πέθανε το 1965.

Το τέλος του καθηγητή δεν έκλεισε το θέμα παρά την αδιαφορία του Κινεζικού κατεστημένου. Σοβιετικοί επιστήμονες είδαν τους δίσκους στο μουσείο της Κίνας, και ζήτησαν κάποιους από αυτούς να τους πάρουν στην Μόσχα για περισσότερες έρευνες και αναλύσεις. Η Κίνα δέχτηκε το αίτημα, έστειλε μερικούς από τους δίσκους, και οι Σοβιετικοί προέβησαν σε σχολαστικές και λεπτομερείς έρευνες. Αφού προχώρησαν σε μια λεπτομερή και προσεκτική αποκόλληση όλων των ξένων σωμάτων που με την πάροδο των αιώνων "κάθισαν" πάνω στους δίσκους, τους τοποθέτησαν πάνω σε μια ειδική περιστρεφόμενη πλάκα.. Όπως καταγράφτηκε, οι δίσκοι άρχισαν να πάλλονται έντονα και να παράγουν ήχους με έναν ασυνήθιστο ρυθμό, κάτι που έδινε την εντύπωση ότι μέσα από τους δίσκους περνούσε ηλεκτρισμός. Μέρος των ερευνών και των πειραμάτων από τους Σοβιετικούς δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Σπούτκιν από τον Dr. Vyatchslav Saizev, όπου μεταξύ των άλλων αναφέρει ότι οι δίσκοι των Dzopas πρέπει να ήταν μέρος ενός ευρύτερου ηλεκτρικού κυκλώματος άγνωστης χρήσης, και κάποια στιγμή εκτέθηκαν σε υψηλές τάσεις στα πλαίσια της λειτουργίας τους.

Ήταν αρκετοί οι ερευνητές που προσπάθησαν να εξετάσουν και να ερμηνεύσουν τους δίσκους των Dzopas, και να ανακαλύψουν το βαθύ παρελθόν αυτής της μυστηριώδους φυλής. Σκόνταφταν όμως σε αυτή την προσπάθειά τους, στο κομμουνιστικό καθεστώς τις Κίνας και στο απομονωτισμό της επιστημονικής έρευνας, που ακολουθούσε και αυτή, την μοναχική πορεία της χώρας σε όλες τις πτυχές της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής της ζωής.
 
Ανάμεσα στους επιστήμονες που ασχολήθηκαν, περιλαμβάνονται ο Αυστριακός μηχανικός Έρνεστ Βέγκερερ (φωτογράφισε το 1974 δύο δίσκους στο μουσείο Μπάνπο στην πόλη Ζιάν), και ο Ελβετός συγγραφέας Έριχ Φον Νταίνεκεν, που μέσα από τα έργα του δίνει νέες διαστάσεις στην ήδη υπάρχουσα πίστη σε μεγάλη μερίδα των λαών, περί ύπαρξη άλλων κατοικημένων πλανητών και επίσκεψη κάποιον από τους κατοίκους τους στη γη...

Μια σημαντική ανακάλυψη που συνδέθηκε άμεσα με την φυλή των Dzopas έγινε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όταν ο Άγγλος αρχαιολόγος δρ. Έβανς πήρε στα χέρια του μέσω του Πολωνού καθηγητή Λόλαντορφ έναν δίσκο από πέτρα ακτίνας 12 εκ και πάχους 5 εκ (βρέθηκε στην Μυσώρη της Ινδίας) κατασκευασμένος από σκληρότατο πέτρωμα, και στην σπειροειδή χάραξη που είχε διέκρινε παραστάσεις ανθρώπων, ερπετοειδών πλασμάτων, και μια σειρά γραμμάτων μιας άγνωστης γραφής που θύμιζε όμως σε πολλά σημεία τις διάφορες ελληνικές. Ο Πολωνός καθηγητής είπε στον Έβανς ότι η πέτρα αυτή προερχόταν απο μια άγνωστη και μυστηριώδη φυλή που κατοικούσε στην οροσειρά της Bayankara Ula, στα σύνορα τις Κίνας με το Θιβέτ.

Ο Έβανς εντυπωσιασμένος και με μεγάλο πάθος για την έρευνα και την αναζήτηση άγνωστων πολιτισμών ήταν από αυτούς που επισκέφτηκαν την περιοχή. Μετέβει σε αυτην το 1947. Αν και είχε την υποστήριξη του 12 χρονου τότε Λάμα που του έδωσε εφόδια και συνοδεία αντρών, εγκαταλείφθηκε στην πορεία από αυτούς, αλλά κατάφερε μόνος του, μέσα από αντιξοότητες και κακουχίες να φτάσει τον στόχο του και να αντικρίσει τους κατοίκους αυτής της άγνωστης φυλής, σε απρόσιτα σημεία της οροσειράς. Κατοίκους που το ύψος τους έφτανε μόλις το 1,30μ.

Ο Έβανς συμβίωσε για αρκετό διάστημα μαζί τους έμαθε την γλώσσα τους σε μεγάλο βαθμό ώστε να μάθει πολλά για την ιστορία αυτής της φυλής και να μπορέσει να ακούσει από τον θρησκευτικό της ηγέτη Lourgan La, για τα δύο ταξίδια που πραγματοποίησαν οι πρόγονοι τους απο τον δικό τους πλανήτη στην γη. Το ένα πριν από 20000 χρόνια, και το άλλο το 1014 μ.χ. Το δεύτερο ήταν και το μοιραίο για αυτούς, αφού η καταστροφή του διαστημόπλοιού τους τους παγίδευσε για πάντα στην γη. Οι Dzopas αναβίωσαν στον βαθμό που μπορούσαν τον πολιτισμό τους, και οι απόγονοι τους είναι οι σημερινή κάτοικοι του χωριού. Ο Έβανς όταν ανέβαινε στην οροσειρά για να φτάσει στο όνειρο του αρχικά είχε τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς του για αυτό που θα συναντούσε. Στον γυρισμό όμως με τα όσα άκουσε και είδε στην διάρκεια αυτής της μοναδικής, συγκλονιστικής εμπειρίας του, είχε βαθιά πια μέσα του την πεποίθηση για την αλήθεια της ιστορίας και του παρελθόντος του Dzopas. Η διαφοροποίηση στις χρονικές στιγμές που πραγματοποιήθηκαν οι αποστολές Dzopas στην γη, όπως ήξερε μέχρι εκείνη την ώρα (και οι αναφορά 2 αποστολών), δεν κλόνισε αυτήν του την πεποίθηση καθώς εκτίμησε ότι το μακρό χρονικό διάστημα που συνέβησαν ήταν πολύ πιθανό να έχει μπερδέψει τα γεγονότα στο πέρασμα τους από γενιά σε γενιά.  

Τα όσα αφηγήθηκε ο Έβανς αμφισβητήθηκαν έντονα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που μίλησαν για προϊόν της φαντασίας του. Πάντως σε αναπάντητο ερώτημα παραμένει η φωτογραφία που βρέθηκε μετά τον θάνατό του, ανάμεσα στα συγγράμματά του, που φαίνεται να εικονίζει ένα κοντόσωμο περίεργο ζευγάρι που το είχε σημειώσει σαν το βασιλικό ζεύγος της μυστηριώδους φυλής (ο άνδρας 1,20 μ ύψος περίπου και η γυναίκα 1,10μ).
Σε εργαστηριακό επίπεδο ο Έβανς χρησιμοποίησε σε μια σειρά πειραμάτων το δίσκο όπου έκπληκτος διαπίστωσε οτι αυτό το μυστηριώδες, ερχόμενο από το παρελθόν αντικείμενο (η ηλικία του προσδιορίστηκε σε χιλιάδες χρόνια) δεν είχε σταθερό βάρος αλλά αυτό αυξομειωνόταν με μια συχνότητα που έκλεινε κύκλο περίπου κάθε τρεισήμισι ώρες. Τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας δημοσιεύτηκαν 4 χρόνια μετά τον θάνατο του, το 1978, σε μια μελέτη υπό τον τίτλο "Η εξορία των θεών του ήλιου".


Το μυστήριο της φυλής των Dzopas, εξακολουθεί να παραμένει και αυτό διότι στην ανθρωπογεωγραφία της Κινεζικής επικράτειας, η φυλή αυτή φαίνεται σαν να μην υπάρχει.

Αυτό όμως δεν σημαίνει άρνηση και αποκλεισμό της ύπαρξης της από τους ερευνητές, καθώς δεν είναι η μόνη φυλή που από την πλευρά της Κινεζικής Κυβέρνησης τυγχάνει για λόγους εθνολογικούς αυτής της αντιμετώπισης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανακάλυψη μόλις το1995 μιας ανύπαρκτης και άγνωστης μέχρι εκείνη την στιγμή φυλής με πληθυσμό 120 ατόμων και με ύψος 0,65 έως 1 μέτρο. Και αυτή η φυλή βρέθηκε στην ίδια περιοχή που φαίνεται να ζουν και οι απόγονοι των Dzopas. Την οροσειρά Bayankara Ula.