Δύο μέτρα και δύο σταθμά!

Ο ιδιωτικός τομέας μπαίνει στο στόχαστρο. Άρχισαν τα όργανα και κάθε μέρα ακούγονται νέα σενάρια. Σίγουρα αυτό δεν είναι τυχαίο.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ  έκανε μία σειρά από προτάσεις για τη μείωση του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων. Σε ορισμένες μπορεί έχει δίκιο και θα πρέπει να προχωρήσουν. Και σίγουρα πολλές από τις προτάσεις  βρίσκουν σύμμαχο την πλειονότητα του Ελληνικού λαού.

Δεν μπορεί όμως να ζητάει να γίνονται τα πάντα στο βωμό της επιχειρηματικότητας και σε βάρος πάντα των εργαζομένων.

Πρότεινε για παράδειγμα εργασία το Σάββατο. Σε άλλες χώρες που εφαρμόζεται αυτό επικρατούν και άλλες συνθήκες. Δυστυχώς στη χώρα μας οι βιομήχανοι ζητούν κάτι τέτοιο χωρίς να κερδίζει τίποτα ο εργαζόμενος.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ έκανε μία σειρά από προτάσεις, αλλά δεν ανέφερε σε κανένα σημείο της ομιλίας του για το τι μπορούν να κάνουν οι επιχειρηματίες για την δύσκολη οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μας.

Δεν ακούσαμε σε κανένα σημείο της ομιλίας του, ότι για παράδειγμα αν γίνουν αυτά που προτείνουν οι βιομήχανοι θα δημιουργηθούν τόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Το μόνιμο πρόβλημά τους είναι πως θα βγάλουν περισσότερα ξοδεύοντας λιγότερα.

Είναι τυχαίο (και αναφερόμαστε στη βιομηχανία τροφίμων που είναι η πιο ισχυρή στην χώρα μας) ότι έχουμε τα πιο ακριβά τρόφιμα από όλους τους υπόλοιπους ευρωπαίους;

Φυσικά όχι, και δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι ακριβές οι πρώτες ύλες και τα εργατικά χέρια γιατί οι ίδιες ελληνικές εταιρείες πουλάνε πιο φθηνά σε ξένες χώρες απ’ ότι στην Ελλάδα.